ΣΥΜΦΩΝΑ με αυτό το παραμύθι, στόχος είναι να ενωθούν σε έναν κομματικό συνασπισμό ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ και, γιατί όχι, η Νέα Αριστερά, η Πλεύση Ελευθερίας, το ΜέΡΑ25 και όποιος άλλος, τέλος πάντων, θέλει. Ολα αυτά με φόντο τις εθνικές εκλογές του 2027, γιατί το θέμα είναι να «πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη».

ΣΕ αυτό το παιχνίδι έχουν ήδη πάρει θέσει μάχης ο Νίκος Ανδρουλάκης, οι μνηστήρες του ΠΑΣΟΚ, ο Στέφανος Κασσελάκης, ένα σωρό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και, βέβαια, ο «υπό ανακαίνιση» Αλέξης Τσίπρας.

Η πολιτική μπαρουφολογία έχει, ήδη, χτυπήσει κόκκινο, ενώ υποτίθεται ότι «μεγάλα συμφέροντα» στηρίζουν την προσπάθεια. Στην ουσία, έχουν ξεκινήσει παράλληλοι εμφύλιοι σε Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη. Ολοι βάλλουν εναντίον όλων. Και μέχρι το 2027 πιο πιθανό φαντάζει να πάει η εθνική ποδοσφαίρου στο Μουντιάλ και να σηκώσει την κούπα, παρά να συμμαχήσουν τα τόσο ετερόκλητα κόμματα της Κεντροαριστερής πολυκατοικίας να κατέβουν ως μια ομάδα στις κάλπες.

ΠΕΡΑ, όμως, από τα πρόσωπα που διαγκωνίζονται για τις καρέκλες του εγχειρήματος, αξίζει να κοιτάξει κανείς πάνω σε ποιο μοντέλο θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία.

ΠΡΩΤΟΣ πρώτος βγήκε ο Παύλος Πολάκης και έβαλε την ατζέντα στο τραπέζι. Εκανε συγκεκριμένες προτάσεις για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» αυτής της «ενωμένης Κεντροαριστεράς».

Η πλατφόρμα Πολάκη, λοιπόν, προβλέπει κατάργηση των μεταρρυθμιστικών νόμων της κυβέρνησης Μητσοτάκης, με κυρίαρχη τη θεσμοθέτηση μη κρατικών πανεπιστημίων. Επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ, την οποία είχε αφήσει χρεοκοπημένη ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σήμερα, μετά από 5 χρόνια, έχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενεργειακή αγορά της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

ΘΕΛΕΙ και επανακρατικοποίηση τουλάχιστον μίας εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών. Ενώ επιμένει στο ξήλωμα ανωτάτων δικαστικών και τη δημιουργία μιας παράλληλης Εθνικής Σχολής Δικαστών, προφανώς με στόχο τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας.

ΑΝ στα παραπάνω προσθέσει κανείς το περιβόητο πρόγραμμα λεφτόδεντρων Κασσελάκη, το οποίο έχει κοστολογηθεί από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους στα 45 δισεκατομμύρια, τότε γίνεται κατανοητό ότι η χώρα μπορεί να επιστρέψει στο 2015 μέσα σε μία βραδιά.

ΑΥΤΟ είναι και το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Η διαρκής καταστροφολογία, το έλλειμμα αξιόπιστων προτάσεων και η επικινδυνότητα των πολιτικών τους για την οικονομία και την πορεία της χώρας.

ΕΚΕΙΝΟΙ νομίζουν ότι αν αλλάξουν τη μαρκίζα και τον πρωταγωνιστή, τότε με έναν μαγικό τρόπο θα αθροίσουν τα ποσοστά τους και θα γίνουν μεγάλοι παίκτες στο πολιτικό σκηνικό.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα, όμως, το πρόβλημά τους είναι δομικό. Και αν δεν καταφέρουν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να δημιουργήσουν μια ρεαλιστική αντιπρόταση, τότε και τον… Μέσι να φέρουν για αρχηγό, τύχη δεν πρόκειται να έχουν.