Διαθέτουν δύο πλεονέκτημα: το πρώτο, ανανεώνουν την ύλη τους σε χρόνο απειροελάχιστο. Παρακολουθούν γεγονότα σε εξέλιξη. Ξαναγράφονται τα ρεπορτάζ με εσφαλμένα στοιχεία ή και απαλείφονται. Καμία έντυπη έκδοση δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί. Η δεύτερη έκδοση τελείωσε! Κατακτούν μεγάλα κοινά, καθώς δεν χρειάζεται να διαθέσουν πολύ χρόνο για τις 150-200 λέξεις και τη σχετική εικονογράφηση. Το δεύτερο: Δεν καταβάλλεται συνδρομή. Ωστόσο, οι διαφημίσεις πέφτουν σαν χαλάζι: Είτε σαν «ειδήσεις» -κλιματιστικό, μασελάκι που θα σου αλλάξει τη ζωή, επέμβαση βλεφαροπλαστικής κ.λπ.- είτε εμφανίζονται ξαφνικά και δεν σε αφήνουν να συνεχίσεις να διαβάζεις, αν δεν τις… διαβάσεις!

Υπάρχουν αυτοματοποιημένοι μηχανισμοί που επιτρέπουν, στον χρήστη, να δημιουργήσει προσωπική ιστοσελίδα προωθώντας προσωπικά ή επαγγελματικά ενδιαφέροντα. Αλλά έχουν μάλλον μικρή επισκεψιμότητα, εκτός αν αναλίσκονται σε «ιστορίες παγκόσμιας πολιτικής συνωμοσίας», σε «κοινωνικά παραμύθια με δράκους». Υπάρχει κοινό -και μάλιστα διεθνές- που αρέσκεται σε τέτοιου είδους «ενημέρωση» καταστροφών, σεισμών, μυστικών αποκαλύψεων, πανικού, οικονομικής κατάρρευσης, «σκανδάλων» -ό,τι φανταστεί ο δημιουργικός νους του γράφοντος-, που απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα ή κατασκευάζονται πάνω σε ψήγμα αλήθειας. Από εμπειρία σημειώνω ότι η συζήτηση με «οπαδό» τέτοιων θεωριών είναι αδύνατη. Εχουν ακράδαντη «πίστη» ότι συμβαίνουν τερατώδεις συνωμοσίες εις βάρος της ανθρωπότητας «σε σκοτεινά δωμάτια». Αδύνατον να τους μεταπείσεις. Πιάσ΄ το αβγό και κούρευ’ το!

Τακτικά, έρευνες πανεπιστημιακές ή ιδρυμάτων πολιτικών επιστημών αναλύουν τους λόγους που ο έντυπος Τύπος δεν έχει θέση στο μέλλον της ενημέρωσης. Αντικαθίσταται από ιντερνετικά Μέσα και social media. Δεν λέω: Διεξάγεται, πράγματι, ανελέητος «πόλεμος» ανάμεσα στην έντυπη ενημέρωση, στο έντυπο βιβλίο και την «οθόνη». (Αλλά βιβλίο που δεν μυρίζει χαρτί και μελάνι αποκλείεται να το πιάσω στα χέρια μου!)

Στα ενημερωτικά sites η ειδησεογραφία παράγεται από επαγγελματίες δημοσιογράφους. Ωστόσο, η ταχύτητα που απαιτεί η πρωτιά της δημοσίευσης κάποτε δεν επιτρέπει τη διασταύρωσή της. Η δε αρθρογραφία και η εις βάθος ανάλυση, πολλές φορές, παρέλκουν. Η διαφήμιση έχει τόσο εισχωρήσει στα sites, ώστε ως είδηση προβάλλεται ο λόγος του πρωθυπουργού και ταυτόχρονα τι δήλωσε η influencer για τον σύντροφό της, με τον οποίο χώρισαν, αλλά μπορεί και να τα ξαναφτιάξουν ή και ο πατέρας Λύτρας ότι έδωσε αφορμή η δαρμένη την κακή στιγμή. Να διάλεγε καλύτερη;

Μας προέκυψε και ο Κασσελάκης, ο οποίος θεωρεί ως πολιτική πράξη τη σύνθεση κοκτέιλ που σερβίρει ο ίδιος στα μπαρ, όπως ακριβώς απολύει τον ξάδελφο ή τον Θεοχαρόπουλο ή «παρελαύνει» καμαρωτός και αγέρωχος, κρατώντας σε αυτοκρατορική απόσταση στελέχη του κόμματος Κασσελάκι.

Εχω άδικο που υποστηρίζω ότι από όλα τα προηγούμενα η έντυπη δημοσιογραφία δεν κινδυνεύει; Κινδυνεύει από εκείνη της γραφής… επί του γόνατος.