Εδώ, όμως, μάλλον υπάρχει κάτι βαθύτερο. Κατά τη «Wall Street Journal», πετρελαιάδες φίλοι του Τραμπ τον πιέζουν να τα βρει με τον Μαδούρο προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στα τεράστια αποθέματα βενεζολάνικου αργού. Το επιπρόσθετο όφελος μιας τέτοιας συμφωνίας με το Καράκας θα μπορούσε να είναι ο επαναπατρισμός χιλιάδων Βενεζολάνων μεταναστών από τις ΗΠΑ, επιτρέποντας στον Τραμπ να αποδείξει στους ψηφοφόρους του πως τα περί μαζικών απελάσεων δεν είναι μόνο λόγια.

Προφανώς, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας έμαθε τα καθέκαστα κι άδραξε τη χρυσή ευκαιρία. Στην καθιερωμένη του τηλεοπτική εκπομπή, ο Μαδούρο πρόσφερε απλόχερα στις ΗΠΑ την «εμπειρία» του στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, ώστε να βελτιωθεί η εσωτερική ασφάλεια στην Αμερική και την περιφέρειά της! Λίγο ακόμα και θα μιλούσαμε για σουρεαλιστικό… bromance (αδελφική αγάπη) ανάμεσα σε δύο πολιτικούς με ανοιχτή βεντέτα.

Να θυμίσουμε ότι επί πρώτης προεδρίας Τραμπ οι ΗΠΑ οργάνωσαν πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, προσπαθώντας να επιβάλουν ως πρόεδρο τον ανεκδιήγητο Χουάν Γκουαϊδό, η τύχη του οποίου αγνοείται (παρότι οι… πανέξυπνοι Ευρωπαίοι έσπευσαν να τον αναγνωρίσουν αγεληδόν).

Η «θεσμολάγνα» δημοκρατική Ευρώπη δεν αναγνωρίζει ούτε την τελευταία νίκη του Μαδούρο στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Ιουλίου, δίνοντας άσυλο (στην Ισπανία) στον αντίπαλό του, Εδμούνδο Γκονζάλες Ουρούτια. Αυτός, λοιπόν, απείλησε ότι στις 10 Ιανουαρίου 2025, την ημέρα της ορκωμοσίας του Μαδούρο, θα βρίσκεται στο Καράκας για να… αναλάβει καθήκοντα. Ο Μαδούρο φυσικά τον χλεύασε και θα περιμένει άλλες δέκα μέρες την ορκωμοσία του «φίλου» του Τραμπ για να ξεκινήσουν και επίσημα το λάτιν Μεγάλο Παζάρι.