Πέντε χρόνια, που ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε τον δεύτερο πολιτικό πυλώνα, κατά συνταγματική επιταγή, ανάλογη συνάντηση δεν ευτυχήσαμε. Η «εμπόλεμη» κατάσταση αποτυπωνόταν, εντός και εκτός Βουλής, με καταγγελίες, εν πολλοίς βασισμένες σε fake πληροφόρηση και παραδοσιακές ιδεοληψίες. Για να κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ «στο μαντρί» τους οπαδούς του μετέφερε το κλίμα έντασης και στην κοινωνία.

Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν γίνεται να συμφωνεί πάντα με τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Ούτε και η κυβέρνηση μπορεί πάντα να αποδέχεται τις προτάσεις -τις περισσότερες φορές νομοθετικού περιεχομένου- της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά κανείς πολίτης, όποιας ιδεολογικής απόχρωσης, δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι όλα που κάνει η κυβέρνηση είναι λάθος και όλες οι προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι για τον κάλαθο των αχρήστων.

Ολοι αναγνωρίζουμε ότι τα κόμματα τραβούν τις «κόκκινες γραμμές» τους που συνάδουν με τις ιδεολογικές αρχές τους. Αλλά για τα, μείζονος σημασίας, θέματα, όπως η Αμυνα, η εξωτερική πολιτική της χώρας, προς τι ο «εμφύλιος» και ο αλληλοσπαραγμός; Ούτε προδότες ούτε νενέκοι, ανθέλληνες και γερμανοτσολιάδες υπάρχουν. Apriori θεωρούμε ότι οι υπεύθυνοι παράγοντες που διαμορφώνουν, εν πολλοίς, και τη κοινή γνώμη εργάζονται -και συνεργάζονται για τα εθνικά συμφέροντα: Οι στόχοι είναι κοινοί. Αν η στόχευση διαφέρει, μπορεί να συζητηθεί, ώστε να επέλθουν οι αναγκαίες στοχαστικές προσαρμογές και μάλιστα πριν να φτάσει ένα ζήτημα προς ψήφιση στη Βουλή. Και αυτό δεν αφορά στην ανακάλυψη της πυρίτιδας…

Για παράδειγμα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πάντα τον έμπιστό του, όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτοί οι δύο -ονόματα δε γράφω, αν και είναι γνωστά στους παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ, συναντιόντουσαν, όποτε το καλούσαν οι περιστάσεις, βρίσκοντας αποδεκτές λύσεις για μείζονα θέματα, πριν από τη δημοσιοποίησή τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν προσφέρονται όλα τα θέματα, ούτε για δημόσιο «καβγά» ούτε και για «υπεύθυνες» πολιτικές δηλώσεις, που παρερμηνεύονται από εχθρούς και φίλους.

Το ΠΑΣΟΚ, λόγω της μακράς πατριωτικής του παράδοσης και αποφυγής εντάσεων -για το θεαθήναι και μόνον- με μια, κυριολεκτικά, σε αποσύνθεση αντιπολίτευση των άκρων -δεξιών και αριστερών- που αρνείται να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, θα σηκώσει το βάρος, της, εν τω συνόλω, αντιπολίτευσης. Είναι μία εγγραφή υποθήκης για το απώτερο μέλλον.

Φτάνει η ιλαροτραγωδία στη Βουλή με τα αποκόμματα, (τέσσερα) του ΣΥΡΙΖΑ και (τρία) της Ακρας Δεξιάς και τον χορό των «ανεξαρτητοποιηθέντων». Μετά την ανάληψη της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το ΠΑΣΟΚ, δημιουργείται η αναγκαία συνθήκη για την ομαλή δημοκρατική λειτουργία. Θέλω να πιστεύω ότι η χθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη στοχεύει προς αυτή την κατεύθυνση.