ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΙΑ, μας βοήθησε ο Ερντογάν, αφενός, να αποβάλουμε τις αυταπάτες μας ότι είχαμε απέναντί μας έναν αξιόπιστο συνομιλητή με τον οποίο, διά της διπλωματικής οδού, θα επιλύαμε τις διαφορές μας -την εξής μία, την υφαλοκρηπίδα- και, αφετέρου, να θεωρούμε ότι η Τουρκία θα μπορέσει να εξελιχθεί σ’ ένα σύγχρονο κράτος. Δεν το θέλει και με το ζόρι δεν επιβάλλεται. Επέλεξε η πολιτική της ηγεσία να καλεί στην Αγία Σοφία, την ημέρα που «πάρθηκεν η Πόλη», και με τύμπανα και αλαλαγμούς του 15ου αιώνα, με άλογα και με στρατιώτες, ως εν Αποκρέω ενδεδυμένους, να εορτάζουν τη μετατροπή του περικαλλούς ναού, που έφτασε στις μέρες μας αλώβητος από τον 6ο αιώνα και αποτελεί παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, σε τζαμί.
Στόχος του Μασκ: Τα εργασιακά δικαιώματα
ΒΟΗΘΗΣΕ, έτι μάλλον, ο Ερντογάν να αντιληφθεί άμεσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι η επέλαση 25.000 δήθεν προσφύγων στον Εβρο, 28 Φεβρουαρίου 2020, οι τουρκικές απειλές ότι «θα γίνουμε Ουκρανία», ότι «θα έρθει νύχτα να μας επισκεφθεί», «να μάθουμε να κολυμπάμε, γιατί θα μας ρίξει στη θάλασσα, όπως τον Σεπτέμβριο 1922» υπερέβαιναν τη ρητορική και απαιτούσαν θωράκιση της άμυνας, σύσφιγξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ και διμερή αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ του Ερντογάν, μετά την εμφάνιση του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, ότι «δεν θα του ξαναμιλήσει» και η επίδειξη φωτογραφιών δύο πνιγμένων νηπίων, από το βήμα του ΟΗΕ, δεν αφήνουν πολλές αμφιβολίες ότι η Τουρκία βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Και δεν είναι μόνον τα οικονομικά προβλήματα ενός πληθωρισμού 100% αλλά και η ανερμάτιστη ηγεσία της που είναι για όλα ικανή. Είναι ώρα η Ελλάδα να απαντά στις κατηγορίες της Τουρκίας σε όλα τα fora, στους διεθνείς οργανισμούς με την καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάννης για την Τένεδο, την Ιμβρο, τους Ελληνες της Πόλης, όλα με ντοκουμέντα. Ωρα να απαιτούμε την απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο. Ωρα να δηλούται από όλο το πολιτικό σύστημα, κατά τον πλέον εμφαντικό τρόπο, η ομοψυχία των Ελλήνων και να έπεται η απάντηση του «μολών λαβέ».