Το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα της Νότιας Κορέας βασίστηκε εν πολλοίς στην περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων και στη διακυβέρνησή της από αυταρχικά καθεστώτα έως το 1993. Τότε, τυπικά και ουσιαστικά, αποκαταστάθηκαν οι δημοκρατικοί θεσμοί, με την έξωση του «τελευταίου δικτάτορα», Ρο Τάε Βου. Ποτέ, ωστόσο, οι Νοτιοκορεάτες εργαζόμενοι δεν απόλαυσαν τα δικαιώματα που είχαν οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους στις δεκαετίες 1960-2010.

Η διοίκηση της Samsung Electronics αντιδρούσε πεισματικά στην ίδρυση σωματείου και αναγκάστηκε να το αποδεχθεί μόλις πριν από 6-7 χρόνια. Ο ίδιος, άλλωστε, ο ιδρυτής της Samsung, Λι Μπιουνγκ Τσουλ, που πέθανε το 1987, ήταν τόσο εχθρικός στο συνδικαλισμό ώστε ορκιζόταν να μην επιτρέψει τη λειτουργία σωματείου «όσο βρίσκεται πάνω από το χώμα».

Η συμμετοχή στην παρθενική απεργία δεν ήταν τόσο μαζική, αλλά ο επικεφαλής του συνδικάτου, Σον-Γουμόκ, τόνισε ότι η εικόνα στους εργασιακούς χώρους δεν είχε καμία σχέση με τη συνηθισμένη. Αλλωστε, η επιτυχία της κινητοποίησης φάνηκε από την ανακοίνωση της εταιρίας ότι «διαπραγματεύεται εντατικά με τους εργαζομένους και θα συνεχίσει να το κάνει». Η Samsung ισχυρίστηκε ακόμα πως η απεργία δεν είχε επιπτώσεις στη λειτουργία της, ούτε στην παραγωγή, προκειμένου να διασκεδάσει τους φόβους των αγορών, καθώς η μετοχή της υποχώρησε κατά 0,13%.

Γεμάτη ιστορικό συμβολισμό, η 24ωρη απεργία στη Samsung Electronics ήταν περισσότερο τροχιοδεικτική και προειδοποιητική, καθώς συνέπεσε με μια τριήμερη εθνική αργία, στη διάρκεια της οποίας ένα μέρος του προσωπικού έλειπε σε άδεια. Αυτό δεν αναιρεί τη σημασία της, καθώς θεωρείται σταθμός στην ιστορία του εργατικού κινήματος της Νότιας Κορέας, που σύμφωνα με τους ειδικούς κερδίζει σε δύναμη τα τελευταία χρόνια.