ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ, επιτέλους, η Πολιτική Προστασία. Αναβαθμίστηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε αυτόνομο υπουργείο. Το «112» και οι εκκενώσεις περιοχών που βρίσκονται σε κίνδυνο έχουν σώσει χιλιάδες ζωές. Στη Ρόδο, μέσα σε λίγες ώρες απεγκλωβίστηκαν από τις εστίες φωτιάς σχεδόν 20.000 κάτοικοι και τουρίστες. Και για αυτή την τεράστια επιχείρηση εκκένωσης αξίζουν συγχαρητήρια στο Λιμενικό και την ΕΛ.ΑΣ.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Να μην υπάρξουν απώλειες ανθρώπων. Γιατί όλα τα υπόλοιπα κάποια στιγμή θα αποκατασταθούν.

ΑΡΚΕΙ, όμως, αυτό; Μήπως έχει έρθει η ώρα που ο κρατικός μηχανισμός να κάνει κάτι παραπάνω ή δεν γίνεται;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ οι mega-πυρκαγιές είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Το βλέπουμε, καθημερινά, με όσα συμβαίνουν και στις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου, στις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Προφανώς, και οι ταυτόχρονες πυρκαγιές είναι, επίσης, δύσκολο να αντιμετωπιστούν.

ΚΑΤΙ, όμως, πρέπει να γίνει. Η φωτιά στη Ρόδο καίει εδώ και σχεδόν μία εβδομάδα. Η κορύφωσή της ήρθε την πέμπτη ημέρα. Υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα. Υπήρξε ο σωστός συντονισμός; Μήπως έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα εναέρια μέσα στο νησί; Μήπως έπρεπε να είχαν σταλεί και περισσότερες επίγειες δυνάμεις; Θα πάρει τα απαιτούμενα μαθήματα ο κρατικός μηχανισμός, ώστε την επόμενη φορά να αντεπεξέλθει πιο αποτελεσματικά.

ΟΛΑ αυτά θα απαντηθούν; Και, αν απαντηθούν, πότε; Υπάρχουν ευθύνες και, αν ναι, θα αποδοθούν σε όσους είχαν τη διαχείριση της πυρκαγιάς στη Ρόδο;

ΓΙΑΤΙ όλα αυτά τα συζητάμε κάθε καλοκαίρι και μοιάζει να τα ξεχνάμε μόλις φτάσει το φθινόπωρο.

ΔΕΝ είναι εύκολη υπόθεση η μεταρρύθμιση του κρατικού μηχανισμού. Απαιτούνται ρηξικέλευθες κινήσεις και πολλά χρήματα. Ο «πόλεμος» με το «βαθύ κράτος» δεν είναι υπόθεση μιας ημέρας, αλλά μαραθώνιας και επίπονης προσπάθειας. Αλλά είναι και αυτό που δεσμεύτηκε η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τη δεύτερη τετραετία. Ιδού η Ρόδος, λοιπόν…