Πριν από δύο εβδομάδες, οι φωτιές είχαν πλήξει το νησί Λα Πάλμα στην Ισπανία, όπου χιλιάδες τουρίστες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα καταλύματά τους. Τα προηγούμενα 24ωρα, στη Ρόδο, πάνω από 19.000 ξένοι επισκέπτες απομακρύνθηκαν επιτυχώς από τις εστίες των πυρκαγιών.

Τα καλοκαίρια δεν θα είναι ξανά ποτέ ανέμελα, οι ακραίες μετεωρολογικές συνθήκες που πλήττουν τη Μεσόγειο λειτουργούν ως «προσάναμμα» για μεγάλες καταστροφές. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να μείνουν αναπάντητα τα ερωτήματα για το πώς η φωτιά στη Ρόδο ξέφυγε από κάθε έλεγχο, τι δεν πήγε καλά και πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί η μεγάλη καταστροφή. Οι ημέρες του καύσωνα που προηγήθηκαν δυστυχώς επιβάρυναν την κατάσταση σε όλη την Ελλάδα, που έχει τεθεί σε επίπεδο ύψιστου συναγερμού για την εκδήλωση πυρκαγιών.

Το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν αφορά μόνο στη χώρα μας. Ακόμα και σε ανεπτυγμένα κράτη της Δυτικής Ευρώπης ή της Αμερικής οι φωτιές κατακαίουν τεράστιες εκτάσεις κάθε καλοκαίρι, όμως πρέπει να γίνουν τα πάντα για να ενισχύσουμε την αντιπυρική μας θωράκιση.

Σημαντικό είναι ότι, σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, οι φωτιές δεν συνοδεύονται από ανθρώπινες τραγωδίες, οι ειδοποιήσεις για εκκένωση περιοχών αποδεικνύονται σωτήριες, παρά τους παραλογισμούς μέρους της αντιπολίτευσης, που θεωρεί «καταστροφική πολιτική» τη συστηματική χρήση του «112».

Ομως οι μετεωρολογικές συνθήκες θα γίνονται χειρότερες κάθε χρόνο. Στην Ιταλία καταγράφηκε θερμοκρασία 48 βαθμών Κελσίου, η Ελλάδα βιώνει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδο καύσωνα των τελευταίων δεκαετιών, απαιτείται λοιπόν δράση προκειμένου να επιβραδύνουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης.

Η διακυβέρνηση, υποχρεωτικά, περνά μέσα από την αντιμετώπιση μεγάλων κρίσεων. Ολα πρέπει να επαναξιολογηθούν: από το ρόλο και την αποτελεσματικότητα των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέχρι την οργάνωση των κρίσιμων κρατικών υπηρεσιών για την πολιτική προστασία και τη διαφύλαξη του δασικού μας πλούτου. Εχουν γίνει βήματα προόδου, όμως, όταν η Ρόδος φλέγεται επί μία εβδομάδα, κάποιοι κρίκοι της αλυσίδας δεν δούλεψαν όπως έπρεπε. Και αυτό το πρόβλημα δεν χωράει αναβολές. Απαιτεί επιμονή στις πολιτικές που θα αποτρέπουν τέτοιας κλίμακας περιβαλλοντικές καταστροφές.

Τιμή του και καμάρι του

Το Ειδικό Δικαστήριο, τον περασμένο Φεβρουάριο, επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο ετών στον Νίκο Παππά κρίνοντάς τον ομόφωνα ένοχο (με ψήφους 13-0) για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος στην υπόθεση του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών το 2016. «Τιμή μου και καμάρι μου», είπε προχθές στο Attica ο Νίκος Παππάς, απαντώντας στην εύλογη ερώτηση πώς μπορεί να είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν βαρύνεται με μία τέτοια καταδίκη. Ο ίδιος, βέβαια, διαστρέβλωσε το περιεχόμενο της απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου λέγοντας ότι έφερε λεφτά στο Δημόσιο με το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και ότι συγκρούσθηκε με συμφέροντα προασπίζοντας το δημόσιο συμφέρον. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο Παππάς καταδικάσθηκε για παράβαση καθήκοντος, καθώς αποκαλύφθηκαν οι υπόγειες διεργασίες με τον εργολάβο Χρήστο Καλογρίτσα κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού. Ο πολιτικός παχυδερμισμός δεν μας εκπλήσσει, θα δούμε όμως αν και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θα νιώσει το ίδιο καμάρι για τον καταδικασθέντα Παππά και θα τον επιλέξει στις εσωκομματικές εκλογές. Δύσκολο το βλέπουμε, το 13%, που είναι και ο αριθμός που ταυτίζεται με τον καταδικασθέντα, μοιάζει με οροφή.