Τα επιτόκια δανεισμού της χώρας εκτινάχθηκαν σε επίπεδα υψηλότερα από τα αντίστοιχα της Ελλάδας και της Ιταλίας, η ισοτιμία της λίρας κατέρρευσε έναντι του δολαρίου και του ευρώ, ενώ οι οίκοι αξιολόγησης προειδοποίησαν για πιθανή υποβάθμιση του βρετανικού αξιόχρεου. Με λίγα λόγια, τα νταούλια των αγορών ακούσθηκαν μέχρι και στην Ντάουνινγκ Στριτ, προκαλώντας σοκ στη νέα πρωθυπουργό, που πίστεψε ότι με ένα γενναιόδωρο πακέτο παροχών, το οποίο όμως δεν συνόδευσε από αντίστοιχα μέτρα περικοπών δαπανών, θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της ισχυρής ανάπτυξης και κυρίως να βγάλει το κυβερνών κόμμα από τη δυσχερή θέση στην οποία βρέθηκε μετά τις τραγελαφικές καταστάσεις με την παραίτηση του Μπόρις Τζόνσον.

Οταν το σκηνικό αυτό εκτυλίσσεται στην κραταιά Αλβιώνα με το δικό της «νομισματοκοπείο» και την πανίσχυρη οικονομία, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε, τα έχουμε ζήσει άλλωστε και τα ξέρουμε, τι θα συμβεί εάν στις αγορές μπει το μικρόβιο της αμφιβολίας για τις προοπτικές της Ελλάδας. Το πακέτο της Τρας κοστολογείται περίπου στα 65 δισεκατομμύρια ευρώ, εάν το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο πρόγραμμα του Τσίπρα, που υπολογίζεται από την κυβέρνηση στα 23,5 δισ., είναι «φειδωλό», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο γαλαντόμος.

Ο ίδιος άλλωστε ποτέ δεν ήταν καλός στην πολιτική οικονομία, από το 2016 περίμενε εκτίναξη της ανάπτυξης βάζοντας διαρκώς φόρους και χαράτσια, ενώ «πετύχαινε» υπερπλεονάσματα σε βάρος της πραγματικής αγοράς και του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών. Το «τσουνάμι» που θα σηκωνόταν στις αγορές εάν είχαμε επανάληψη του προγράμματος Θεσσαλονίκης θα θύμιζε στιγμές του 2015, εάν μάλιστα αναβίωνε και το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη, που είναι άλλωστε αναγκαία προϋπόθεση για σχηματισμό «προοδευτικής διακυβέρνησης», τότε θα ξαναβλέπαμε τους χορευτές στο Σύνταγμα.

Το ερώτημα βέβαια είναι αν οι κυβερνήσεις θα πρέπει να έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη λήψη των αποφάσεων ή οφείλουν να «συνδιοικούν» με τις αγορές. Στις δημοκρατίες κυριαρχικό ρόλο έχουν πάντα οι πολίτες, όπως εκφράζονται από τους εκλεγμένους ταγούς τους, όμως κάθε υπεύθυνη πολιτική δύναμη θέτει προτεραιότητες και διακρίνει κινδύνους. Η Τρας προχωρά σε παροχές σε μία ταραγμένη περίοδο για τις αγορές, ο παράγοντας χρόνος, το timing που λένε και οι Βρετανοί, είναι καθοριστικός στην οικονομία. Μία σωστή απόφαση σε λάθος χρόνο είναι λάθος απόφαση, όπως αναφέρουν και οι οικονομολόγοι. Στην Ελλάδα ευτυχώς οι αποφάσεις για μειώσεις φόρων ελήφθησαν εγκαίρως, στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τον Μητσοτάκη, όταν οι αγορές ήταν ανέφελες και η πολιτική αυτή φέρνει τώρα καρπούς. Η ανάπτυξη είναι ισχυρή, δημιουργεί πρόσθετα έσοδα τα οποία με τη σειρά τους αφήνουν περιθώρια για στήριξη της οικονομίας. Με άλλα λόγια, η ανάπτυξη τροφοδοτεί τις παροχές.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ξέχασαν 1,2 δισ.

Το εντόπισε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας και το ανέδειξε στη Βουλή. Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη δεν είχε περιληφθεί η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Ωστόσο, λίγες μέρες αργότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το κυβερνητικό μέτρο, επομένως στο πρόγραμμα των 23,5 δισ. θα πρέπει να προστεθεί το 1,2 δισ. για να φτάσει το τελικό πακέτο συνολικά στα 25 δισ., ψιλοπράγματα δηλαδή. Προχειροδουλειές στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μπροστά στην «επανάσταση» κατά των ανάλγητων νεοφιλελεύθερων τι είναι μια μικρή λεπτομέρεια 1,2 δισ.;