ΟΛΟΙ έχουμε βρεθεί σε πλατεία χωριού, σε κάποια γωνιά της Ελλάδας. Εκεί όπου στέκουν αιωνόβιοι πλάτανοι, που προσφέρουν τη δροσιά τους. Πάντα εκεί, κάτω από τον πλάτανο, υπάρχουν και τραπεζάκια από κάποιο καφενείο ή ταβέρνα. Και εννοείται πως όλοι, ως τουρίστες, εκεί καθόμαστε, για να ξαποστάσουμε και να θαυμάσουμε την ομορφιά του τοπίου. Είναι δυνατόν να χάνει τη ζωή του ένας πολίτης επειδή οι αρμόδιες Αρχές δεν έκαναν αυτό που έπρεπε, δηλαδή να κλαδέψουν το δέντρο;

ΘΑ έχει ενδιαφέρον να δούμε πού θα καταλήξει η διερεύνηση αυτής της σοκαριστικής υπόθεσης στο Λιτόχωρο. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως δεν θα καταλήξει πουθενά. Πως δεν θα καθίσει στο εδώλιο κανένας από τους ανευθυνο-υπεύθυνους του δήμου. Γιατί κάποιος πρέπει να έχει την ευθύνη όταν χάνεται μια ζωή με αυτόν τον τρόπο.

ΤΟ έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές. Το είδαμε και πρόσφατα, όταν εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες καθάρισαν τα οικόπεδά τους, αλλά η πλειονότητα των δήμων δήλωσε πως δεν μπορεί να μαζέψει την καύσιμη ύλη. Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται για πάρα πολλές υποθέσεις. Δυστυχώς, οι δήμοι αποτελούν μια μεγάλη πληγή στο ελληνικό κράτος. Από την Πολεοδομία και τα απορρίμματα μέχρι την ύδρευση και ένα σωρό ακόμα θέματα της καθημερινότητας. Διαρκώς σηκώνουν ψηλά τα χέρια. Ζητούν από την κυβέρνηση, από το κεντρικό κράτος να λύσει προβλήματα που έπρεπε οι ίδιοι να έχουν λύσει. Προσλαμβάνουν κόσμο, λαμβάνουν χρηματοδοτήσεις, αλλά πάντοτε έχουν έλλειψη υπαλλήλων και χρημάτων. Βέβαια, δεν πρέπει να είμαστε αφοριστικοί. Προφανώς και υπάρχουν δήμοι που λειτουργούν υποδειγματικά. Αλλά αυτοί οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μια παθογένεια δεκαετιών, που δυστυχώς δεν φαίνεται να αλλάζει.

ΜΟΝΟ σε κάθε προεκλογική περίοδο οι υποψήφιοι δήμαρχοι έχουν λύσεις για όλα. Μόνο τότε υπόσχονται πως θα αλλάξουν τον τόπο τους. Οι περισσότεροι τοπικοί άρχοντες έχουν μείνει στη δεκαετία του ’80. Ούτε εκμεταλλεύονται τα ευρωπαϊκά κονδύλια ούτε προχωρούν σε πραγματικά έργα αναβάθμισης της περιοχής τους ούτε καν επιχειρούν να λύσουν ζητήματα που λιμνάζουν για πάρα πολλά χρόνια.

Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε μια μεταρρύθμιση για να γκρεμίσει αυτή την παθογένεια. Το σχέδιο είναι έτοιμο εδώ και καιρό. Αφορά στον πλήρη διαχωρισμό αρμοδιοτήτων μεταξύ των δήμων, των περιφερειών και της κεντρικής εξουσίας. Ανοίγει το δρόμο στην πραγματική ανεξαρτητοποίηση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και, βέβαια, θα αναρωτηθεί κανείς: Εδώ οι δήμοι δεν μπορούν τώρα να διαχειριστούν όσα πρέπει, θα βρεθούν ξαφνικά… μόνοι τους; Ναι, οι τοπικοί άρχοντες πρέπει να βρεθούν μόνοι τους απέναντι στις ευθύνες που τους αναλογούν. Ετσι θα τελειώσουν και οι δικαιολογίες. Ετσι και οι πολίτες θα υποχρεωθούν να ψηφίζουν αξιόλογα πρόσωπα. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σε κάποια χωριά και πόλεις επανεκλέγονται δήμαρχοι με ποσοστά που ξεπερνούν το 70% ή και το 80%. Κάτι σημαίνει αυτό. Πέρα από κόμματα. Πέρα από συμφέροντα. Σημαίνει ότι εκεί οι τοπικοί άρχοντες κάνουν σωστά τη δουλειά τους και οι πολίτες, που είναι ευχαριστημένοι, τους επιβραβεύουν.