Η φιλοσοφία της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής είναι ορθή. Δεν έχει κανένα νόημα να εισάγονται σε πανεπιστήμια υποψήφιοι με μέσο όρο βαθμολογίας 2 και 3, δηλαδή σχεδόν με λευκή κόλλα. Και δεν έχει νόημα για τους ίδιους τους μαθητές, γιατί θα μπουν σε μια σχολή από την οποία, τελικά, δεν θα καταφέρουν να αποφοιτήσουν.
Η φήμη ότι στο εξωτερικό δεν υπάρχουν εξετάσεις και ο κάθε μαθητής πάει σε όποια σχολή γουστάρει αγγίζει τα όρια της συνωμοσιολογίας. Σε όλα τα πανεπιστήμια και σε όλα τα κράτη η εισαγωγή γίνεται με διαφορετικά συστήματα, είτε με Ι.Β. είτε με απολυτήριο είτε μέσα από μια σειρά διαδοχικών εξετάσεων στο Λύκειο. Αν υπάρχουν κάποια ελάχιστα πανεπιστήμια που απλά πληρώνεις και μπαίνεις, τότε αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα και εκεί είτε γίνεται «ξεκαθάρισμα» στο πρώτο έτος σπουδών είτε είναι εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου. Σύμφωνα με τον φετινό απολογισμό, από τους 74.847 υποψηφίους εισάγονται σε ΑΕΙ 52.713 -οι δυο στους τρεις- ενώ η συντριπτική πλειοψηφία όσων δεν τα κατάφεραν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε δημόσια ΙΕΚ.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
ΑΡΑ οφείλουμε να αντιληφθούμε πως το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων μπορεί να είναι μια δύσκολη δοκιμασία για όλα τα παιδιά, αλλά είναι μια διαδικασία δίκαιη, αξιοκρατική και αμερόληπτη. Αυτό, όμως, που χρειάζεται διορθώσεις είναι ο θεσμός της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.
ΦΕΤΟΣ είχαμε 10.120 κενές θέσεις εισακτέων, ενώ η κατώτατη ΕΒΕ διαμορφώθηκε σε μέσο όρο βαθμολογίας 8,31. Με τις κατάλληλες παρεμβάσεις πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή, ώστε να μην μένουν κενές πάνω από 5.000 θέσεις. Γιατί, υπάρχουν παραδείγματα που προκαλούν προβληματισμό, όπως ότι στη Σχολή Ευελπίδων, όπου υπήρχαν 307 θέσεις εισακτέων, τελικά, μπήκαν μόλις 77 και έμειναν κενές 230 θέσεις. Κάτι που δημιουργεί πρόβλημα στη μελλοντική στελέχωση των Ενόπλων Δυνάμεων. Υπάρχουν και άλλα αντίστοιχα παραδείγματα σε αρκετά πανεπιστημιακά τμήματα, όπου οι κενές θέσεις είναι πολύ περισσότερες από τους φοιτητές που θα βρεθούν στα αμφιθέατρα από τον Οκτώβριο.
ΤΟ υπουργείο Παιδείας και οι διοικήσεις των πανεπιστημιακών σχολών οφείλουν να το μελετήσουν και να βρουν τις απαιτούμενες λύσεις, για να εξαλειφθούν οι όποιες στρεβλώσεις.