ΠΡΙΝ από δύο μήνες ήρθε η πρωτιά της Λεπέν στη Γαλλία. Εδώ και μία πενταετία ακροδεξιά κόμματα συμμετέχουν σε κυβερνήσεις αρκετών χωρών στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη. Χθες ήρθε και το αποτέλεσμα των εκλογών σε κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας να επιβεβαιώσει την άνοδο του ακροδεξιού AfD και του ακροαριστερού εθνικιστικού κόμματος της Βάγκενκνεχτ. Και τώρα κάποιοι αναρωτιούνται πώς και γιατί συνέβησαν και συμβαίνουν όλα αυτά.

ΔΕΝ άλλαξαν στάση οι Γερμανοί από την πρόσφατη επίθεση του Σύρου «μοναχικού λύκου» στο Σόλινγκεν. Αυτό ήταν η αφορμή. Οι ρίζες του προβλήματος βρίσκονται στο παρελθόν, ίσως και δεκαετίες πριν. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές ήταν κοντόφθαλμες και είχαν πάντοτε σχέση με τη διαχείριση των εκλογικών κύκλων στα ευρωπαϊκά κράτη. Προφανώς και υπάρχει έλλειμμα ηγετών στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να γκρεμιστούν και οι νοσταλγικές αυταπάτες για τους μεγάλους ηγέτες της δεκαετίας του ’80 και του ’90, οι οποίοι, σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από τον σημερινό, ούτε προέβλεψαν ούτε φρόντισαν να σχεδιάσουν -και πολύ περισσότερο να υλοποιήσουν- τις απαραίτητες πολιτικές σύγκλισης μεταξύ των κρατών. Η Ευρώπη, από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ξεχώριζε ως φάρος Δημοκρατίας και σταθερότητας, προσφέροντας στους πολίτες της ειρήνη και ασφάλεια, οικονομική και εσωτερική.

ΚΑΙ τώρα ποιο είναι το δυστοπικό σκηνικό; Η πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων είναι δεδομένη, με τους πολίτες του Νότου να έχουν πληρώσει τον πιο βαρύ λογαριασμό. Το μεταπανδημικό πληθωριστικό τσουνάμι και το φρενάρισμα της οικονομικής ανάπτυξης τώρα χτυπούν και την πανίσχυρη Γερμανία. Παράλληλα, τα ανεξέλεγκτα μεταναστευτικά κύματα έχουν δημιουργήσει νέες συνθήκες καθημερινότητας σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, που δεν έχουν καμία σχέση με όσα συμβαίνουν είτε στα ελληνικά νησιά υποδοχής των ροών είτε στην Αθήνα. Οι διαδοχικές επιθέσεις ισλαμιστικής τρομοκρατίας, κυρίως, σε Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο έχουν γκρεμίσει τον μύθο της ασφαλούς διαβίωσης των πολιτών.

ΣΕ όλα τα παραπάνω έρχονται και κουμπώνουν η υπέρμετρη επιμονή στη woke κουλτούρα και η σημαντική αλλαγή του επί δεκαετίες σταθερού δυτικού τρόπου ζωής. Ενώ ο αντισυστημισμός, τα fake news και οι θεωρίες συνωμοσίας κερδίζουν διαρκώς έδαφος μέσα από καθοδηγούμενα ή μη social media. Να το πούμε όπως το λέει η λαϊκή ρήση; Η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια τους Ευρωπαίους πολίτες και πέρα από την πτώση του βιοτικού επιπέδου, οδήγησε στην ανυπαρξία οράματος για ένα καλύτερο αύριο. Και τώρα η Ευρώπη πληρώνει τα λάθη της. Με τη Λεπέν στη Γαλλία, το AfD και τη Βάγκενκνεχτ στη Γερμανία και ένα σωρό ακροδεξιά και ακροαριστερά κόμματα, κομματίδια και μορφώματα σε κάθε χώρα. Τα λάθη τα πληρώσαμε και εδώ στην Ελλάδα, τη δεκαετία των Μνημονίων, με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝ.ΕΛ. και τη Χρυσή Αυγή.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ λύσεις ή οδηγούμαστε σε κυριαρχία ακραίων πολιτικών σχηματισμών και αντί να φτάσουμε στο 2030 επιστρέφουμε στο… 1930; Φαινομενικά, οι λύσεις είναι απλές, αλλά συγχρόνως και πολύ δύσκολες στην εφαρμογή τους. Η Ευρώπη πρέπει να κάνει στροφή στην οικονομική πολιτική με στόχο την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, στη μεταναστευτική πολιτική, θέτοντας πιο αυστηρούς όρους, να επαναφέρει την εσωτερική ασφάλεια και ηρεμία στην καθημερινότητα και να προστατεύσει τον δυτικό τρόπο ζωής.