Η απώλεια των 5 από τις 6 περιφέρειες (αν και οι 4 κερδήθηκαν από γαλάζιους αντάρτες) που κρίθηκαν στον β’ γύρο, καθώς και η απώλεια των 2 μεγάλων δήμων (Αθήνα – Θεσσαλονίκη), έχουν αδιαμφισβήτητο πολιτικό βάρος. Και ταυτοχρόνως αποτελούν ένα διπλό μήνυμα προς την κυβέρνηση: 1. Οχι στην αλαζονεία και στον εφησυχασμό 2. Διορθώστε άμεσα, ότι -πρόσωπα, σχεδιασμοί, αναποτελεσματικές μέθοδοι- δεν λειτουργεί. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το μήνυμα δόθηκε -κυρίως από ψηφοφόρους της Ν.Δ.- οι οποίοι δεν πήγαν να ψηφίσουν, μουτζουρώνοντας περισσότερο την ούτως ή άλλως ανύπαρκτη λευκή επιταγή.

Η ελληνική κοινωνία έχει δείξει με κάθε τρόπο ότι εμπιστεύεται μόνο τον Κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της Ν.Δ. για τη διαχείριση των μεγάλων προβλημάτων της χώρας. Σε τρεις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, μέσα σε μόλις 4 μήνες (δύο εθνικές εκλογές και ο γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών, από τον οποίο εξάγεται το όποιο πολιτικό συμπέρασμα), η ελληνική κοινωνία το είπε με τον πιο σαφή τρόπο. Κι αυτό δεν αναιρείται με την όποια «διόρθωση» του χθεσινού δεύτερου γύρου.

Χθες, όμως, είπε και κάτι ακόμα: Οχι στην αλαζονεία και στον εφησυχασμό του «παίζω μόνος μου, χωρίς αντίπαλο και κάνω ό,τι θέλω». Οχι σε αυτήν τη λογική είπαν χθες, όσοι λίγοι πήγαν να ψηφίσουν και πιθανώς και αρκετοί από τους πολλούς, που δεν πήγαν να ψηφίσουν.

Θέτοντας ευθέως θέματα, όπως: 1. Ηταν σωστή η πολιτικοποίηση των δημοτικών εκλογών, μόλις τρεις μήνες μετά τον διπλό θρίαμβο στις εθνικές κάλπες; 2. Κατ’ επέκταση ήταν σωστός ο κυριαρχικός στόχος «13+3»; Κι αυτό σχεδόν ασχέτως από το γεγονός ότι το «13+3» έγινε «8+1»; 3. Ηταν σωστά τα κριτήρια με τα οποία έγιναν οι επιλογές προσώπων για «κρίσιμες» περιφέρειες και δήμους; 4.Δεν πρέπει να μπει στη βάσανο της δεύτερης σκέψης η λογική, η οποία δεν μπορεί να διακρίνει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την ανεπιφύλακτη αποδοχή της πολιτικής και της ηγεμονίας της Ν.Δ., από τη θετική ψήφο που δόθηκε με τη λογική του «το μη χείρον βέλτιστον» και την πραγματική απουσία αντιπολίτευσης; Μια λογική που οδηγεί υποχρεωτικά στην αλαζονεία και το σηκωμένο φρύδι.

Η πρώτη δήλωση που έκανε χθες ο Κ. Μητσοτάκης, μιλώντας για την ανάγκη «γείωσης», δείχνει ότι έχει λάβει το μήνυμα. Αναμένονται έτσι οι διορθωτικές κινήσεις που θα κάνει, όπως και ο χρόνος που θα τις κάνει. Καθώς τα χθεσινά αποτελέσματα αποτελούν κι ένα καμπανάκι εν όψει των ευρωεκλογών που έπονται σε 8 μήνες.

Η μεγάλη εικόνα της πολιτικής σκηνής δεν αλλάζει από το χθεσινό αποτέλεσμα. Αυτό που ενδεχομένως αλλάζει, είναι ο σχεδιασμός, προκειμένου να αποδώσει η πολιτική των μεταρρυθμίσεων και της αλλαγής του κράτους. Μια πολιτική που έχει εγκριθεί εκκωφαντικά τρις. Πιθανώς αλλάζουν και οι σκέψεις για την «ομάδα» που θα τρέξει το σχεδιασμό πιο αποτελεσματικά.

Είναι βέβαιο ότι η εντυπωσιακά μεγάλη αποχή έχει «αλλοιώσει» την εικόνα, χωρίς αυτό να μειώνει την πολιτική αξία του χθεσινού αποτελέσματος. Οπως βέβαιο είναι ότι ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε δημιουργήσει αρκετά διαφορετική εικόνα, αν ο Κ. Μπακογιάννης είχε κερδίσει τον Δήμο Αθηναίων. Ή αν ο Κ. Αγοραστός είχε καταφέρει να κερδίσει την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Η νίκη του Δ. Πτωχού στην Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι ουσιαστικά η μόνη σημαντική νίκη για της Ν.Δ. στις χθεσινές εκλογές.

Ο Κ. Μητσοτάκης έχει το πολιτικό κεφάλαιο και την πρωτοβουλία των κινήσεων, ώστε να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις. Η νίκες των Χ. Δούκα στην Αθήνα και του Δ. Κουρέτα στη Θεσσαλία, θα πυροδοτήσουν τις διεργασίες μεταξύ το παραπέοντος ΣΥΡΙΖΑ και του υπερβολικά πανηγυρίζοντος ΠΑΣΟΚ, προκαλώντας μεγαλύτερες αντιδράσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό και των δύο κομμάτων. Καθώς και στα δύο υπάρχουν φανατικοί οπαδοί και της σύγκλισης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και της μη σύγκλισης.