Το «ζουμί», όμως, της νέας γερμανικής «εκστρατείας προς Ανατολάς» κρυβόταν στην περιοδεία της Αναλένα Μπέρμποκ, λίγες μέρες νωρίτερα, στην Κεντρική Ασία, προς αναζήτηση ενεργειακών πόρων. Οι Κινέζοι γνωρίζουν πως οι Γερμανοί δεν είναι το ίδιο ισχυροί όπως επί εποχής Μέρκελ και δεν πρόκειται να τους αντιμετωπίσουν ισότιμα, όσο κι αν εκλιπάρησε γι’ αυτό ο Ολαφ Σολτς. Ετσι, το Βερολίνο στρέφεται σε εναλλακτικές λύσεις για σπάνιες γαίες και πρώτες ύλες, που είναι απαραίτητες στην κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων και την εν γένει πρόοδο της «πράσινης μετάβασης».

Πριν από τη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του G7, που έληξε χθες, και εν όψει της συνόδου του G20 στην Ινδονησία στις 15 Νοεμβρίου, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών έκανε τριήμερη περιοδεία σε Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν, αποκαλύπτοντας ευθαρσώς το σκοπό της αποστολής της: «Χρειαζόμαστε πρώτες ύλες, με σωστούς όρους απέναντι στις χώρες με τις οποίες σκοπεύουμε να συνεργαστούμε, αλλά και με σεβασμό στο περιβάλλον και στα εργασιακά δικαιώματα». Καθαρές κουβέντες, όπως αυτές που εκστόμισε η «πράσινη Μέρκελ» κατά των Τούρκων στην Αθήνα. Οι Γερμανοί θέλουν να μειώσουν την εξάρτησή τους σε πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα από τους Κινέζους -και οι πρώην Σοβιετικοί γείτονες των τελευταίων είναι ό,τι πρέπει γι’ αυτή τη δουλειά.

Το Ουζμπεκιστάν παράγει 148.000 τόνους χαλκού ετησίως, ενώ στο Καζακστάν εξορύσσονται σημαντικές ποσότητες χρυσού, ασημιού και άλλων πολύτιμων βιομηχανικών μετάλλων. Ξεκαθαρίζοντας πως η Γερμανία έχει μεγάλο ενδιαφέρον για το «τεράστιο δυναμικό της Κεντρικής Ασίας», η Μπέρμποκ δελέασε Τασκένδη και Αλμάτι με το επιχείρημα πως η χώρα της θα είναι πιο αξιόπιστος εταίρος από την Κίνα. Κάτι τέτοια ακούει ο Σι Τζινπίνγκ και, αν θυμώσει, δεν θα αγοράσει μόνο το λιμάνι του Αμβούργου, αλλά ολόκληρη τη Χανσεατική Ενωση.