Οπως το Ισραήλ αποτελεί «ευρωπαϊκή» νησίδα στη Μέση Ανατολή, έτσι και η Ιαπωνία συνιστά προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην περιοχή Απω Ανατολής-Ειρηνικού.

Aπό τη στιγμή που οι Πούτιν – Σι Τζινπίνγκ αποφάσισαν να οικοδομήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη ερήμην και σε βάρος των Αμερικανών και των ακολούθων τους, μεταφέροντας τη γεωπολιτική ισχύ και τον πλούτο της ανθρωπότητας από τη Δύση στην Ανατολή (βάζοντας επιπλέον έντεχνα στο κόλπο την κακοπαθημένη από τον «δυτικό ιμπεριαλισμό/αποικιοκρατία» νοτιοαμερικανική, αφρικανική και ασιατική περιφέρεια), η Ιαπωνία δικαιολογημένα αισθάνεται περικυκλωμένη. Παρόλο που δεν κρύβει τη νοσταλγία του αυτοκρατορικού της παρελθόντος, γνωρίζει καλά ότι το μεταπολεμικό της στάτους είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις ΗΠΑ. Τυχόν υπαγωγή της στη σφαίρα επιρροής της Κίνας (δίκην ρεβάνς για τα ιαπωνικά εγκλήματα στη Μαντζουρία το 1931) θα οδηγούσε σε δραματική υποβάθμιση της οικονομικής της υπεροχής και του βιοτικού της επιπέδου.

Ετσι εξηγείται γιατί την ώρα που ο σινορωσικός άξονας κατέστρωνε σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας στη Μόσχα, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Φουμίο Κισίντα, επισκεπτόταν το Κίεβο, 800 χιλιόμετρα νοτιότερα. Ο συμβολισμός των δύο αντίρροπων επισκέψεων -ο Κινέζος στη Ρωσία, ο Ιάπωνας στην Ουκρανία- ήταν εξόφθαλμος.

Ενόσω ο Σι με τον Πούτιν απολάμβαναν το γεύμα τους στο Κρεμλίνο, ο Κισίντα κατέθετε στεφάνι στη μνήμη των σφαγιασθέντων της Μπούτσα. Είναι ο πρώτος Ιάπωνας πρωθυπουργός που επισκέπτεται εμπόλεμη χώρα μετά το 1945 και είχε καλό λόγο για να το κάνει. Οι Ιάπωνες βλέπουν στα ανοιχτά τους κοινά σινορωσικά γυμνάσια, «ακούνε» τον κρότο από τους πυραύλους του Κιμ Γιονγκ Ουν και δεν θέλουν να σκέφτονται τι θα τους συμβεί αν το Πεκίνο εισβάλλει στην Ταϊβάν.

Οι Ρώσοι έστειλαν το μήνυμά τους με δύο στρατηγικά βομβαρδιστικά πάνω από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας (με την οποία, ας μην ξεχνάμε, έχουν και τη διαμάχη για τις Νήσους Κουρίλες). Ο δε Αμερικανός πρέσβης στο Τόκιο, Ραμ Εμάνουελ, γράφει αυτοδικαίως τον επίλογο: «Εχουμε δύο εντελώς διαφορετικούς συνεταιρισμούς στον ευρω-ειρηνικό: Ο Κισίντα στο πλευρό της ελευθερίας, ο Σι αγκαζέ με έναν εγκληματία πολέμου».