Πριν από περίπου δύο δεκαετίες, συνεργεία του Δήμου Θεσσαλονίκης προχώρησαν στο κλάδεμα των δέντρων στις συστοιχίες της κεντρικής οδού Τσιμισκή. Δεν ήταν η πρώτη φορά και σίγουρα δεν ήταν η τελευταία.

Και όμως, εκείνο το κλάδεμα αποτέλεσε κύριο… προεκλογικό θέμα της εποχής. Το 2002 διεξάγονταν δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και πολλοί σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά -και κυρίως προεκλογικά- το ζήτημα, αναδεικνύοντας την… περιβαλλοντική ευαισθησία του. Αρκετοί υποψήφιοι δήμαρχοι εξέδωσαν ανακοινώσεις καταδικάζοντας την (τότε) διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης για το κλάδεμα και καταγγέλλοντας ψευδώς ότι η Τσιμισκή γέμισε… «νεκρά αγάλματα!», θα γίνει «καμίνι», ότι τα δέντρα δεν θα βγάλουν φύλλα και άλλα παράλογα. Λίγες ώρες αργότερα ήρθε η απάντηση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Και ήταν αποστομωτική! Στις παραγράφους της δίνονταν σαφείς και κατανοητές εξηγήσεις για την απόφαση να κλαδευτούν τα δέντρα. Υπήρχαν οι εισηγήσεις των ειδικών και γενικότερα η διοίκηση αποσαφήνιζε τους λόγους που έπρεπε να κλαδευτούν τα δέντρα. Κυριολεκτικά, «ξεγύμνωσε» όσους αντιδρούσαν!

Τότε, επιχείρησα να μπω στο μυαλό του δημάρχου, του εκάστοτε δημάρχου, και αναρωτήθηκα: Δηλαδή, μία μέρα σηκώθηκε ο Χ δήμαρχος και είπε: «Τι να κάνω σήμερα να τους ταράξω; Δεν κόβω ή δεν κλαδεύω κανένα δέντρο να ανάψουν τα αίματα; Να τους δείξω εγώ τι πάει να πει δήμαρχος;». Οι δήμοι, ως αυτοδιοικητικές οντότητες, έχουν υπηρεσίες οι οποίες στελεχώνονται από ειδικούς που γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει σε κάθε περίπτωση. Τις αποφάσεις των ειδικών ακολουθούν οι δημοτικές Αρχές. Και αυτό είναι το σωστό.

Παρ’ όλα αυτά, το πάθημα του 2002 δεν έγινε μάθημα. Η απόπειρα «εκμετάλλευσης» κοπής δέντρων στη Θεσσαλονίκη επαναλήφθηκε και πριν από λίγες μέρες. Μία ομάδα περιβαλλοντολόγων προσπάθησε να σταματήσει μία πλήρως νόμιμη και αιτιολογημένη επιχείρηση του Δήμου Θεσσαλονίκης για κοπή επικίνδυνων (για τη δημόσια ασφάλεια) δέντρων στην πλατεία Αρχαίας Αγοράς. Επικοινώνησαν με ΜΜΕ και, μόλις επιτεύχθηκε η ζεύξη για τη ζωντανή σύνδεση, άρχισε το σόου! Δήθεν κυνηγητό με τους αστυνομικούς, το απαραίτητο σύρσιμο στο έδαφος, φωνές, εκκλήσεις για βοήθεια. Δηλαδή, ό,τι περιλαμβάνει το «μενού» για την αύξηση της τηλεθέασης.

Δεν ξέρω τι «νούμερα» έκανε η on air σύλληψη των περιβαλλοντολόγων. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι κάποια στιγμή οι συνάδελφοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι θα πρέπει να πατήσουν «πόδι». Δεν είμαστε είδος προς εκμετάλλευση. Διότι αυτό προσπαθούν να κάνουν. Να κερδίσουν με την «πλάτη» μας λίγα λεπτά δημοσιότητας, με μία κινητοποίηση η οποία είναι άδικη και δεν θα έπρεπε να γίνει.

Αν δεν υπήρχε το on air σόου, δεν θα έγραφα λέξη για το συμβάν. Αναγκάζομαι να το κάνω για να αναδείξω και τις ευθύνες των ΜΜΕ…