Μεταξύ των συμπερασμάτων του, συμβουλεύει, πρώτον, «να μη γινώμεθα ονοματολάτραι, αλλά, σωφρόνως και νηφαλίως, να αρκεσθώμεν εις την ουσίαν, μηδέποτε λησμονούντες ότι η σωτηρία δύο περίπου εκατομμυρίων ψυχών υπέρκειται πάσης ημών περί ονομάτων συζητήσεως».

Δεύτερον, ότι «εις το συγκεκριμένον ονομαστικόν θέμα, η Σερβική Εκκλησία ούτ’ εισηγείται ούτ’ επιβάλλει την χρήσιν του ονόματος “Μακεδονική Ορθόδοξος Εκκλησία” ή του ονόματος “Αρχιεπισκοπή Αχριδών και Βορείου Μακεδονίας” ή άλλου τινός παρεμφερούς ονόματος, αλλ’ ούτε είναι εις θέσιν να απαγορεύση την χρήσιν
του εις τους έως άρτι εχομένους αυτού».

Επιπλέον, σημειώνει πως «Εκκλησία καλουμένη “Εκκλησία της Αχρίδος” απλούστατα δεν υφίσταται…». Στα όσα γράφει ο σεβ. Μπάτσκας απαντά από τότε που ήταν στη φυλακή των Σκοπίων ο σεβ. Ιωάννης, τον οποίο και ο σεβ. Μπάτσκας είχε εκλέξει ως «κανονικό Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος»! Επομένως, Αρχιεπισκοπή Αχρίδος υφίσταται και με την έγκριση του Αγίου Μπάτσκας! Απλώς σήμερα το Πατριαρχείο της Σερβίας την κήρυξε σε αφάνεια για να δώσει το αυτοκέφαλο στους σχισματικούς της γείτονος χώρας…

Στο βιβλίο του «Ελευθερία μέσα στην φυλακή», το οποίο κυκλοφορήθηκε το 2020 από την Ι.Μ. Βατοπαιδίου, ο Αρχ. Αχρίδος, Ιωάννης, συμφωνεί με τον Αγιο Μπάτσκας ότι δεν πρέπει οι χριστιανοί να είναι «ονοματολάτρες»,
ότι ασφαλώς η Εκκλησία είναι υπερεθνική και ίσως το όνομα «Μακεδονία» να μην έχει σημασία από θεολογικής απόψεως, αλλά αυτά ισχύουν αν διά του ονόματος δεν διαστρεβλώνεται η αλήθεια. Τότε γίνεται τεράστιο πρόβλημα και η Εκκλησία οφείλει να αγωνισθεί υπέρ της Αλήθειας. Αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισε το 2002 να έρθει σε σύγκρουση «με όσους πίστεψαν ή είχαν κάποιο όφελος από την παραποίηση της εκκλησιαστικής, της πολιτικής και της εθνικής Ιστορίας του λαού της σημερινής ΠΓΔΜ».

Σημειώνω ότι για την Εκκλησία και μία ψυχή να σωθεί είναι σημαντικό, πολύ περισσότερο οι Ορθόδοξοι χριστιανοί της γειτονικής χώρας, αλλά για την ακρίβεια του λόγου είναι το 65% του συνόλου του πληθυσμού, ήτοι περίπου 1.300.000. Επίσης, ο σεβ. Μπάτσκας γράφει σωστά ότι το Πατριαρχείο της Σερβίας βάζει τα ονόματα της γειτονικής εκκλησίας σε εισαγωγικά και την προτρέπει να έρθει σε διάλογο με τις ελληνόφωνες Εκκλησίες, αλλά δεν σκέφτηκε ότι η στάση του Ποντίου Πιλάτου κατακρίθηκε από την Εκκλησία. Δεν είναι στάση υπεύθυνη «Μητέρας Εκκλησίας» ότι δεν παίρνει θέση για το όνομα. Αυτή έχει προνόμια, αλλά έχει και υποχρεώσεις και ευθύνες, στις δε αποφάσεις της πρέπει να αποκλείει τη σκοπιμότητα.