Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Κατώτερος των περιστάσεων, ο 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ άρχισε να μοιράζει αλλού τις ευθύνες, κινδυνεύοντας να γίνει περίγελως. Μπορεί στο κύριο άρθρο τους οι «New York Times» να τον στήριξαν, γράφοντας ότι «τελικά μπορεί και να πήρε τη σωστή απόφαση», όμως το μομέντουμ των στιγμών είναι πολύ αρνητικό.

Ηταν τωόντι θλιβερό το θέαμα ενός «πλανητάρχη» να μέμφεται τον Τραμπ επειδή συμφώνησε εκεχειρία με τους Ταλιμπάν ως την Πρωτομαγιά και να κατηγορεί έναν ελεεινό τυχοδιώκτη σαν τον Ασράφ Γκάνι, που το έσκασε παίρνοντας μαζί του και το… θησαυροφυλάκιο, ότι εκείνοι φταίνε που έχασε τον πόλεμο η Αμερική.

Η κρίση που θα αντιμετωπίσει ο Μπάιντεν συγκρίνεται μόνο με την ήττα στο Βιετνάμ το 1975 και την αποτυχημένη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα το 1961, που λίγο έλειψε να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πυρηνικό όλεθρο και κατέληξε στη δολοφονία του Τζον Κένεντι.

Αν η Ιστορία διδάσκει κάτι, είναι ότι κανένας δυνατός δεν παίρνει το μάθημά του. Οπως οι Αθηναίοι στη Σικελία, ο Ναπολέων και ο Χίτλερ στη Ρωσία, οι Βρετανοί και οι Σοβιετικοί στο Αφγανιστάν, οι Αμερικανοί ήρθε η ώρα να διδαχθούν ότι ανίκητες αυτοκρατορίες και «Νέοι Αμερικανικοί Αιώνες» υπάρχουν μόνο στο Χόλιγουντ.

Το καλό με τον Μπάιντεν είναι ότι δήλωσε πρόθυμος να υποστεί την κριτική και το κόστος, από το να περάσει την «καυτή πατάτα» στον επόμενο πρόεδρο.

Αν η ηγεσία των Ταλιμπάν δείξει έλεος και σωφροσύνη, έχει μια πιθανότητα να τη γλιτώσει.

Αν όμως δούμε σκηνές στην Καμπούλ που «θα κάνουν τη Σαϊγκόν να μοιάζει με Ντίσνεϊλαντ» (καταπώς είπε ο βουλευτής και βετεράνος του Αφγανιστάν, Ανταμ Κίνζιντζερ, από το Ιλινόι), τότε μαύρο φίδι που τον έφαγε…

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr