Εχει και κοινωνική διάσταση, άκρως ενδεικτική για τη νομιμοποίηση της βίας σε βάρος των αδυνάτων – εν προκειμένω των γυναικών. Από τη μια, έχουμε το πανεθνικό 19% της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» (AfD), που την καθιστά δεύτερο κόμμα πίσω από τη CDU.

Και από την άλλη, ένα ανατριχιαστικό 33% στη δημοσκόπηση της ανθρωπιστικής οργάνωσης Plan International Germany που θεωρεί «αποδεκτό» να σηκώνεις πότε πότε χέρι στη σύντροφο ή τη γυναίκα σου! (Συμπτωματικά 33% πήρε και ο Χίτλερ τον Νοέμβριο του 1932, στις εκλογές που του άνοιξαν το δρόμο προς την εξουσία.) Τα «μπουμπούκια» που ομολόγησαν ότι χτυπούν γυναίκες είναι άρρενες 18-35 χρόνων (άντρες δεν τους λες ακριβώς, μια και η νοοτροπία τους δεν έχει τίποτα το αντρίκειο).

Το 34% στην ίδια έρευνα παραδέχεται ότι κατά καιρούς έχει χτυπήσει ή ασκήσει άλλη φυσική βία στη σύντροφό του. Προσοχή, μιλάμε για τη Γερμανία του 2023, όχι για την Τουρκία, το Ιράν ή τη Σαουδική Αραβία. «Τι να πω; Εχω σοκαριστεί με τα ευρήματα.

Η κοινωνία μας γίνεται προβληματική και κάτι πρέπει επειγόντως να αλλάξει», δήλωσε ο Κάρστεν Κάσνερ τoυ Ομοσπονδιακού Φόρουμ Ανδρών Υπέρ της Ισότητας. Σύμφωνα με τη γερμανική αστυνομία, το 2021 καταγγέλθηκαν 115.000 περιστατικά βίας κατά γυναικών (13 κάθε ώρα), ενώ 301 γυναίκες δολοφονήθηκαν από τον σύντροφό τους ή έναν πρώην. Οσο μεγάλες κι αν είναι οι (φουλ ερντογανικές) τουρκικές κοινότητες στη Γερμανία, δύσκολα μπορείς να τους ρίξεις την ευθύνη γι’ αυτό το χάλι.

Το περίεργο είναι ότι η AfD δεν είναι μισογυνικό κόμμα, όπως το ισπανικό Vox. Εχει μάλιστα και γυναίκα αρχηγό, τη λεσβία Αλις Βάιντελ. Ωστόσο η κουλτούρα νομιμοποίησης της βίας κατά των μεταναστών (τώρα στο μάτι έχουν μπει και οι Ουκρανοί) συνδυάζεται με οπισθοδρομικές θέσεις, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συντηρητικοποίησης της γερμανικής κοινωνίας. Αυτά ειδικά στις ανατολικές επαρχίες, όπου λόγω της οικονομικής κρίσης η AfD χτυπάει 30άρια και οι μετανάστες φοβούνται και τη σκιά τους.