Τα οποία, όμως, ο γαλλικός λαός πιστεύει ότι αφουγκράζονται καλύτερα τα προβλήματά του από ό,τι οι ειδήμονες της ΕΝΑ, των τραπεζικών-βιομηχανικών ομίλων και της χρηματιστηριακής συνοικίας La Defence.

Η ιδεολογικοπολιτική χρεοκοπία της «κεντρώας» ιδεολογίας (αυτής που θα αποκαλούσαμε σχηματικά Τρίτο Δρόμο των Κλίντον, Μπλερ, Πρόντι, Σημίτη, Μακρόν και λοιπών «τεχνοκρατών» της Δύσης) αχνοφαίνεται στην τελευταία δημοσκόπηση του ινστιτούτου Elabe. Ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν, με υποψήφιο πρωθυπουργό τον 28χρονο Ζορντάν Μπαρντελά, λαμβάνει 31%. Το μακρονικό «Mαζί» και οι σύμμαχοί του, με υποψήφιο τον σημερινό πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ 18%.

Εκεί όμως ξεπετιέται με ένα εντυπωσιακό 28% η τετρακομματική συμμαχία της Αριστεράς (πρώην NUPES ή «Λαϊκό Μέτωπο», όπως την αποκαλούν κάποιοι ηγέτες της, ανασκάπτοντας τη δεκαετία του 1930). Η απόφαση των Σοσιαλιστών του Γκλικσμάν, των Κομμουνιστών, των Οικολόγων και της Ανυπότακτης Γαλλίας του Μελανσόν να διεκδικήσουν από κοινού την πλειοψηφία δείχνει να αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή των Γάλλων. Κι αυτό συμβαίνει επειδή οι ηγέτες του χώρου εγκαταλείπουν σιγά σιγά την «κεντρώα συναίνεση» και προτείνουν ριζοσπαστικότερες λύσεις, με βάση τις οξείες κοινωνικές ανάγκες.

Το ότι η πληθυντική Αριστερά αφυπνίζεται στη σημαντικότερη χώρα της Ευρώπης, επαναδιεκδικώντας τα «ζωτικά κέρδη» της Ακροδεξιάς, είναι καλό νέο. Το κακό είναι ότι το σαράκι του σεχταρισμού και της αρχομανίας την έπληξε προτού καν ανέβει στην εξουσία. Ο μαχητικός ,παρά τα 72 του χρόνια, Μελανσόν δήλωσε «διαθέσιμος» για την πρωθυπουργία «χωρίς όμως να θέλει να επιβληθεί με το ζόρι». Αμέσως τον μιμήθηκε το νούμερο 2 των Ανυπότακτων, Φρανσουά Ρουφέν, για να ακολουθήσει χωρίς καθυστέρηση ο κομμουνιστής ηγέτης Φαμπιάν Ρουσέλ! Ολοι ομνύουν στην ενότητα για να αποκρουστεί η Ακροδεξιά, αλλά το θέμα είναι πόσοι θα βάλουν στην άκρη το «εγώ» τους.