Σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, τον Δεκέμβριο του 1973 (εν μέσω μιας άλλης ενεργειακής κρίσης) ο υπουργός Οικονομικών ενημέρωσε εμπιστευτικά τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση του Συντηρητικού πρωθυπουργού, Εντουαρντ Χιθ, ότι η χώρα διανύει τη σοβαρότερη κρίση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πενήντα χρόνια πριν, όπως καλή ώρα, η Βρετανία αντιμετώπιζε διψήφιο πληθωρισμό λόγω του ακριβού πετρελαίου, που γονάτιζε τα νοικοκυριά. Και ναι μεν ο Χιθ δεν το έβαλε στα πόδια κυνηγημένος από σκάνδαλα, αλλά αναγκάστηκε να επιβάλει δελτίο στην ενέργεια. Οι μεγαλύτεροι θυμούνται με τρόμο τα κεντρικά εμπορικά καταστήματα του Λονδίνου σε συσκότιση και τους υπαλλήλους να οδηγούν τους πελάτες στο εσωτερικό με… κλεφτοφάναρα. Εχουν σωθεί κινηματογραφημένα ντοκουμέντα του Reuters από εκείνες τις σκηνές, που δεν έλαβαν χώρα στη διάρκεια των γερμανικών βομβαρδισμών, αλλά παραμονές Χριστουγέννων του 1973. Την εποχή εκείνη ο πολιτικός αναλυτής Πίτερ Κέλνερ ήταν νεαρός δημοσιογράφος των «Κυριακάτικων Τάιμς». Βρίσκει λοιπόν ότι ο παραλληλισμός με τα τωρινά δεν είναι άστοχος.

Ο ιστορικός Αλουιν Τέρνερ επισημαίνει ότι η τότε πολιτική ηγεσία (συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού της Εργατικής αντιπολίτευσης, Χάρολντ Ουίλσον) αντιμετώπιζε μαζική ανεργία, που κορυφώθηκε το 1975 στο 24,5%, προτού υποχωρήσει σε μονοψήφια νούμερα τη δεκαετία του ’90. Τώρα η Τράπεζα της Αγγλίας προβλέπει πληθωρισμό 13%. Κοινό στοιχείο με την τότε εποχή η καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων και ιδιαίτερα ανησυχητική παράμετρος -κατά τον Κέλνερ- η έλλειψη γνώσης και εμπειριών των 40άρηδων πολιτικών ηγετών της Βρετανίας από παρόμοιες καταστάσεις, ιδίως τις πληθωριστικές. Στο τέλος η κρίση οδήγησε τους Συντηρητικούς στην αντιπολίτευση τον Φεβρουάριο του 1974, κάτι που μπορεί να πάθουν η Λις Τρας ή ο Ρίσι Σούνακ από τον άχρωμο ηγέτη των Εργατικών, Κέιρ Στάρμερ, το 2024 – ή και νωρίτερα.