Επικεντρώνοντας στο πρόσωπο του ΑΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρου. Βέβαια, με την ασύγκριτη επιλεκτική μνήμη που διαθέτει, παραμέρισε με τη χαρακτηριστική άνεση που τον διακρίνει όλες τις «πομπές» του στα εθνικά θέματα: την καταψήφιση των συμφωνιών με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, την αγορά των Rafale και των Belharra, την καταψήφιση του ορισμού ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την απαίτηση για ανοιχτά σύνορα το 2020, όταν ο Ερντογάν κήρυξε κανονικό υβριδικό πόλεμο με τους μετανάστες στον Εβρο και τη θερμή υιοθέτηση του fake news της τουρκικής προπαγάνδας με τους 38 μετανάστες στη νησίδα του Εβρου, που τελικά ήταν τουρκική και όχι ελληνική και δεν είχε και «νεκρή Μαρία». Πόσο γνήσιο μπορεί να είναι το ενδιαφέρον ενός τέτοιου ανθρώπου για τα εθνικά συμφέροντα και τα εθνικά θέματα;

Ας είναι. Η κοινή γνώμη έχει εδραία άποψη για τη σχέση του Α. Τσίπρα με τα εθνικά θέματα, την έδειξε στις εκλογές του 2019 και τη λέει διαρκώς από τότε σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Ομως μέσα στον οίστρο του να πάρει αυτό που ήθελε να πάρει από τη χθεσινή σύγκρουση -και δεν το πήρε…- βρέθηκε ανοικτός σε δύο ευαίσθητα θέματα τα οποία κουτσά στραβά είχε ψιλοκουκουλώσει: τις παρακολουθήσεις επί των ημερών του (και μέσω της ΕΥΠ και μέσω κακόβουλου λογισμικού) και το βαθύτερο και πολύ πιο σκοτεινό νόημα της βίαιης και βιαστικής αλλαγής του Ποινικού Κώδικα. Ενώ προκήρυξε εκλογές το βράδυ της συντριπτικής ήττας του με 10 μονάδες στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019, κράτησε παράτυπα και παράδοξα ανοιχτή τη Βουλή, μόνο και μόνο για να αλλάξει τον Ποινικό Κώδικα.

Το δεύτερο είναι και το πιο σημαντικό. Καθώς -εκτός των άλλων- σχετίζεται ευθέως με τις παρακολουθήσεις και τα κακόβουλα λογισμικά, αλλά και τους επιχειρηματίες οι οποίοι «εξυπηρετήθηκαν» με τη μετατροπή του κακουργήματος της χρήσης τους σε πλημμέλημα. Εφόσον ίσχυσε έστω και για μία μέρα ο Π.Κ. του ΣΥΡΙΖΑ με βάση την αρχή της ευνοϊκότερης διάταξης, αυτοί οι επιχειρηματίες, εφόσον βρεθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, θα απαλλαγούν για το «πλημμεληματάκι» που έκαναν. Ακόμα κι αν αλλάξει επί το αυστηρότερο, που θα αλλάξει, ο Ποινικός Κώδικας. Κι αυτό το «πλημεληματάκι» γινόταν από το 2016 στην Ελλάδα. Ενώ το 2018 έγινε και επίσημη σύμβαση, η οποία υπεγράφη από τον κ. Τόσκα κατ’ εντολή και εν γνώσει του Α. Τσίπρα. Ο Ποινικός Κώδικας του κ. Καλογήρου -ο οποίος παραμένει το δεξί χέρι του Α. Τσίπρα- φέρεται να έχει «εξυπηρετήσει ουκ ολίγους παραβατικούς επιχειρηματίες, οι οποίοι, μετά την αλλαγή του, πέφτουν σε πολύ μαλακά, πουπουλένια στρώματα. Μεταξύ αυτών και οι επιχειρηματίες που σχετίζονται και με το Pegasus και με το Predator. Καθώς όπως προκύπτει είναι τα ίδια πρόσωπα. Εκανε λοιπόν «δουλειές» το Μ. Μαξίμου με αυτούς τους κυρίους την περίοδο 2015-2019; Ηθελε να τους εξυπηρετήσει και αυτούς; Και εις ανταπόδοσιν -εκτός των άλλων- τους παρείχε μια νομική και ποινική ασπίδα; Αυτό το ερώτημα δεν απαντήθηκε χθες ευθέως από τον Α. Τσίπρα. Αλλά άνοιξε ξανά το θέμα.

πως άνοιξε και το θέμα των παρακολουθήσεων πολιτικών, δημοσιογράφων και άλλων προσώπων επί των ημερών της διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου. Ακόμα και για την καραμπινάτη και ομολογημένη παρακολούθηση του Στ. Πιτσιόρλα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «απάντησε» με έναν εξυπνακισμό-υπεκφυγή: Δεν ήταν βουλευτής τότε ο Στ. Πιτσιόρλας! Που όμως αργότερα έγινε υφυπουργός. Επιχειρήματα μικρών και αμήχανων παιδιών.

Ομως και το πρώτο θέμα που άνοιξε ο Α. Τσίπρας στην αγωνιώδη προσπάθειά του να κάνει την προεκλογική περίοδο βούρκο είναι εξίσου επικίνδυνο για τον ίδιο: Αν, πόσες και ποιες παρακολουθήσεις γίνονταν επί των ημερών του. Οταν πήγε στην ΑΔΑΕ για να ζητήσει τον κατάλογο των προσώπων που τέθηκαν υπό παρακολούθηση, ζήτησε τα ονόματα της «τελευταίας τριετίας». Επειδή ενίοτε τα αιτήματα γίνονται δεκτά, έχει μετρήσει σωστά τι ακριβώς μπορεί να προκύψει, αν αντί της τριετίας δοθούν τα ονόματα της πενταετίας ή της εξαετίας; Το αντέχει άραγε αυτό, αν συμβεί;

Σε κάθε περίπτωση η μονοθεματική προεκλογική ατζέντα που επιδιώκει ο καταφανώς πολιτικά αμήχανος και απογοητευμένος Α. Τσίπρας -όπως προκύπτει από όλα τα μετρημένα δεδομένα- δεν πρόκειται, ούτε μπορεί να επιβληθεί. Οχι μόνο γιατί η κυβέρνηση παίρνει έμπρακτα μέτρα, όπως το νομοσχέδιο που ψηφίζεται σήμερα στην Βουλή και θωρακίζει το απόρρητο των επικοινωνιών, απαγορεύοντας ταυτοχρόνως ακόμα και την κατοχή -χωρίς τη χρήση- κακόβουλων λογισμικών. Ούτε γιατί έχει επιληφθεί ήδη η Δικαιοσύνη, για την οποία δεν ισχύει κανένα απόρρητο. Κυρίως, γιατί άλλα είναι τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η ακρίβεια, η οικονομία, η ενεργειακή κρίση, ο τουρκικός αναθεωρητισμός και η εγκληματικότητα απασχολούν κατά προτεραιότητα τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Και σε αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ υστερεί με διαφορά. Είναι άφωνος, κι όταν μιλάει, γίνεται παράφωνος.

ΑΙΧΜΗ

ΤΟ «ΠΑΛΛΑΣ» ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ

Πόσα «ρεπορτάζ» από την κοιλιά δεν γράφτηκαν; Πόσες διαρροές δεν έγιναν από την Κουμουνδούρου στο μιντιακό «σύστημα» ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε ΜΜΕ που ομνύουν στον «καραμανλισμό», πολλές φορές ερήμην του Κ. Καραμανλή; Πόσα ευφάνταστα σενάρια, με ανατριχιαστικές «λεπτομέρειες» για το πώς θα «αμφισβητηθεί» ή και θα «ανατραπεί» ακόμα και… πριν από τις εκλογές ο Κ. Μητσοτάκης, με «συνωμοσία» και συμμετοχή των Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά; Ων ουκ έστιν αριθμός. Πόσο μελάνι χύθηκε για τα μυστικά ή φανερά δείπνα των «αγανακτισμένων» «καραμανλικών» και «σαμαρικών»; Οι οποίοι μάλιστα φέρονταν να υιοθετούν πλήρως τη μονοθεματική ατζέντα του Α. Τσίπρα για τις υποκλοπές; Ποτάμια. Αρκεσε όμως το «Παλλάς».

Αρκεσε η άκρως πολιτική ομιλία του Α. Σαμαρά, η οποία δεν απέκρυψε τίποτε από τις απόψεις του για επιμέρους κρίσιμα θέματα, στα οποία δεν ταυτίζεται απολύτως με την πιο φιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης.

Σε θέματα όπως το Μεταναστευτικό, ο δικαιωματισμός, το ενεργειακό και πλευρές της πολιτικής στα Ελληνοτουρκικά. Μια πραγματικά έντιμη πολιτική ομιλία η οποία όμως είχε σαν ομπρέλα την ενότητα της παράταξης. Μπροστά σε 4 πρωθυπουργούς (Κ. Μητσοτάκη, Κ. Καραμανλή, Λ. Παπαδήμα και Π. Πικραμμένο), στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τον ΑΓΕΕΘΑ, Κ. Φλώρο, τον Β. Βενιζέλο (των «σαμαροβενιζέλων») και σύσσωμο το Υπουργικό Συμβούλιο και την Κ.Ο. της Ν.Δ., ο Α. Σαμαράς πήρε τη δικαίωση που άξιζε κι έδωσε την ώθηση της ενότητας που χρειάζεται η Ν.Δ. στην έναρξη μιας πολύ κρίσιμης και δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης. Ο Α. Σαμαράς διέλυσε τα κατευθυνόμενα «σενάρια συνωμοσίας».

Εδωσε πόντους στον Κ. Μητσοτάκη και τη συμπαγή ενότητα της παράταξης που υπηρετεί επί δεκαετίες. Απέδειξε ότι στάθηκε όρθιος μετά την άθλια σκευωρία της Novartis και ότι είναι παρών και μάχιμος στην αναμέτρηση με το λαϊκισμό και το ολέθριο πισωγύρισμα. Στάθηκε πάνω από τις όποιες πικρίες μπορεί να έχει. Και βρέθηκε μπροστά στη μάχη της παράταξης στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του. Κι έστειλε αδιάβαστους όσους προσπάθησαν να εργαλειοποιήσουν την βαθιά πολιτική ενσυναίσθηση που αποδεδειγμένα διαθέτει. Η έναρξη της λειτουργίας του «Ιδρύματος Αντώνης Σαμαράς» ήταν ένα πολιτικό γεγονός. Το οποίο έχει παρελθόν, παρόν, αλλά και μέλλον.