Πριν από 40 χρόνια διάβηκα για πρώτη φορά την πύλη εφημερίδας, της οικονομικής «ΕΞΠΡΕΣ», με το ενδιαφέρον και την «άγνοια κινδύνου» ενός πρωτοετούς φοιτητή της ΑΣΟΕΕ, που ήθελε να μάθει πώς είναι η δημοσιογραφία στην πράξη. Και αμέσως ερωτεύθηκα τη δημοσιογραφία.

Ετυχε να βρεθώ μπροστά σε μεγάλους «δασκάλους» του λειτουργήματος και να θητεύσω κοντά σε ρεπόρτερ και στελέχη πρώτης γραμμής. Εκεί πήρα τα πρώτα μου εφόδια και από τον Οκτώβριο του 1994 συνέχισα τη δημοσιογραφική μου πορεία στον «Ελεύθερο Τύπο» ως ελεύθερος οικονομικός ρεπόρτερ.

Από τότε πέρασαν 30 χρόνια, τα οποία όμως στη σκέψη μου μοιάζουν με στιγμές, γιατί ποτέ δεν αισθάνθηκα «βάρος» στο δρόμο προς την εφημερίδα. Και εδώ είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με συναδέλφους πρώτης γραμμής, να κάνω πράξη τη διαρκή κατάρτιση και βελτίωση, να μπω στη μάχη της ενημέρωσης με αποκλειστικά θέματα, σχόλια και αναλύσεις, να αναλάβω θέσεις ευθύνης.

Σε αυτά τα 30 χρόνια και η ζωή μου περιστράφηκε γύρω από τον «Ελεύθερο Τύπο». Εδώ, στην εφημερίδα, γνώρισα τη σύζυγό μου. Στους διαδρόμους του Αλίμου (τότε) κάναμε βόλτα τα μεσημέρια του Σαββάτου, με τα καροτσάκια, τα δύο μας παιδιά. Ο γιος μου, φοιτητής πλέον, κάνει τα πρώτα του βήματα στο αθλητικό ρεπορτάζ της εφημερίδας, η κόρη μου με τη δική της καριέρα, αλλά με τον «Ελεύθερο Τύπο» στην καρδιά της, οι σελίδες της εφημερίδας και της ζωής μου ξεφυλλίζονταν ταυτόχρονα.

Τα τελευταία 13 χρόνια είχα την τιμή να διευθύνω τον «Ελεύθερο Τύπο». Σε δύσκολες εποχές, εν μέσω οικονομικών Μνημονίων και πολιτικών αναταράξεων, που επηρέαζαν ευθέως και τα μέσα ενημέρωσης. Ομως, η εφημερίδα στάθηκε όρθια. Με μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες, αλλά και λάθη, κυκλοφοριακούς θριάμβους, αλλά και περιπέτειες, με αποφάσεις που δεν ήταν πάντα ευχάριστες, όμως είχαν ως βασικό σκοπό την αδιατάρακτη πορεία της εφημερίδας. Με ωραίες συναδελφικές στιγμές, με γέλια, αλλά και με δάκρυα, για συναδέλφους που χάσαμε από τη ζωή. Οπως συμβαίνει, δηλαδή, σε κάθε μεγάλη οικογένεια.

Το ταξίδι σε αυτά τα σχεδόν 40 χρόνια δημοσιογραφικής μου καριέρας υπέροχο, πάντα θυμάμαι τα λόγια των δασκάλων μου, ότι οι εφημερίδες είναι οξυγόνο για τους αναγνώστες, τη Δημοκρατία, αλλά κυρίως για τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτές.

Ηρθε, όμως, η στιγμή για αλλαγή πορείας. Ηρθε η στιγμή να πω αντίο στον «Ελεύθερο Τύπο» και κυρίως να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους με τους οποίους συνεργάστηκα αυτά τα χρόνια, τωρινούς ή παλαιότερους, ιδίως όσους τυχόν δυσαρέστησα ή και αδίκησα – νομίζω γνωρίζουν και οι ίδιοι πως δεν είχα ποτέ κακή πρόθεση. Να ευχαριστήσω τους δύο εκδότες της εφημερίδας, Αλέξη Σκαναβή και Δημήτρη Μπενέκο, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν αυτά τα χρόνια και πιστεύω ότι θα πράττουν το καλύτερο για να κάνει ο «Ελεύθερος Τύπος» τα απαραίτητα βήματα ενίσχυσης και ψηφιακού μετασχηματισμού. Τον άξιο διευθυντή Σύνταξης Γιάννη Τσαπρούνη, πραγματικό φίλο και συνάδελφο, που καθημερινώς ήμασταν δίπλα και περάσαμε ωραίες, δύσκολες, αλλά και τόσο σημαντικές στιγμές της επαγγελματικής μας ζωής!

Ολα τα στελέχη της εφημερίδας. Σας ευχαριστώ, Δέσποινα, Κώστα, Γιάννη, Λευτέρη, Δήμο, Βασίλη, Σπύρο, Μπάμπη, Βαγγέλη, Γιώργο, Νίκο, Αγγελε, Πέτρο, Κατερίνα. Τους ρεπόρτερ, ιδίως τους οικονομικούς, στους οποίους έχω αδυναμία, τους συντάκτες ύλες, όλο το δημοσιογραφικό δυναμικό της εφημερίδας είναι υπέροχο και μάχιμο. Τους συναδέλφους από το τεχνικό τμήμα, το διοικητικό προσωπικό, το εμπορικό και το οικονομικό, τη γραμματεία για την καθημερινή υποστήριξη. Ολους και όλες.

Προπαντός, όμως, θέλω να ευχαριστήσω εσάς: τους πιστούς αναγνώστες του «Ελεύθερου Τύπου», που αγοράζετε καθημερινώς την εφημερίδα, γιατί είναι μέρος και της δικής σας ζωής. Που επικοινωνείτε μαζί μας για να πείτε την άποψή σας, να σχολιάσετε δημοσιεύματα και να τα εμπλουτίσετε με τις παρατηρήσεις σας. Είστε ο πιο ισχυρός κρίκος στην αλυσίδα του «Ελεύθερου Τύπου».

Σε όλη αυτή τη διαδρομή έμαθα ότι το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο ενός οργανισμού, και δη μιας εφημερίδας, είναι οι άνθρωποί της. Και ο «Ελεύθερος Τύπος» έχει αξιόλογους ανθρώπους, που αγαπούν αυτό που κάνουν, γι’ αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι η πορεία της εφημερίδας θα είναι δυναμική και ανοδική.

Αντίο και ευχαριστώ!