Από ό,τι φαίνεται, η επιλογή του χώρου δεν σχετίζεται με το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στις δύο εγκληματικές συμμορίες. Θα μπορούσαν να είχαν επιχειρήσει να λύσουν τις διαφορές τους και σε μια άλλη τοποθεσία. Δεν επέλεξαν να το κάνουν στο ΑΠΘ για κάποιο λόγο. Απλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, η σύγκρουση έδειχνε αναπόφευκτη και έτυχε τα μέλη της μίας συμμορίας να βρίσκονται στην πλατεία Χημείου. Η υπόθεση θα είχε την ίδια κατάληξη ακόμη και αν οι συμμορίες συναντιούνταν στον Λευκό Πύργο, στην πλατεία Δημοκρατίας, στο Μέγαρο Μουσικής ή στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Σχετικά με το δεύτερο ερώτημα, η κατάσταση στο Αριστοτέλειο σε ό,τι αφορά την παραβατικότητα έχει σημαντικά βελτιωθεί από τη στιγμή που ανέλαβε να ηνία η παρούσα Διοίκηση. Οι εικόνες με τους διακινητές ναρκωτικών να κόβουν βόλτες πάνω-κάτω στο campus ακόμη και κατά τη διάρκεια των παραδόσεων έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Οπως και οι τοξικομανείς που ήταν σωριασμένοι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στα γρασίδια του πανεπιστημίου. Με μεθοδική δουλειά και πολύ… φως (κυριολεκτικά και μεταφορικά), η διοίκηση του Νίκου Παπαϊωάννου συμμάζεψε και έβαλε σε μία τάξη τα σημαντικά ζητήματα του πανεπιστημίου.
Η αναστάτωση που προκλήθηκε με τη δημιουργία της βιβλιοθήκης της Σχολής Θετικών Επιστημών οφείλεται στο γεγονός ότι αντιεξουσιαστές και αριστεροί φοιτητές έχασαν την πρωτοκαθεδρία τους στο πανεπιστήμιο. Και αυτό τους έτσουξε. Δεν είχαν συνηθίσει σε διοικήσεις και κυβερνήσεις που «χτυπούσαν» το χέρι και επέβαλαν τις δίκαιες, λογικές και δημοκρατικές αποφάσεις τους. Συνήθως, τον συγκεκριμένο ρόλο είχαν οι αντιεξουσιαστές και οι αριστεροί, οι οποίοι τώρα βρέθηκαν σε παθητική στάση. «Κόντρα ρόλος…», θα έλεγαν ορισμένοι.
Οπως και να έχει, το campus του ΑΠΘ είναι ασφαλές. Καθημερινά δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό κινούνται στους χώρους του χωρίς κανένα πρόβλημα. Είναι άδικο να παρομοιάζουμε το campus με κακόφημη περιοχή όπου στοιβάζονται εγκληματικά στοιχεία και δεν μπορεί κανένας να τη διασχίσει χωρίς φόβο. Είναι άδικο για τους φοιτητές, τους καθηγητές, τη φήμη του πανεπιστημίου και κυρίως για τη Διοίκηση του Ιδρύματος που έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να επιφέρει το νόμο και την τάξη…