Ο καύσωνας είναι αφόρητος. Το εντυπωσιακό είναι πως, λόγω της υγρασίας, η αίσθηση θερμοκρασίας άγγιξε τους 62^οC. Βλέπουμε εικόνες από ένα δυστοπικό μέλλον του πλανήτη – προφανώς και της Ελλάδας.

ΦΕΤΟΣ, εδώ στη χώρα μας, ζήσαμε την πρώτη χρονιά χωρίς χειμώνα. Από τον Νοέμβριο έως τώρα, ο καιρός θύμιζε κάτι μεταξύ άνοιξης και φθινοπώρου. Το θέμα, βέβαια, δεν είναι να αναλύσουμε τα στατιστικά της Mετεωρολογίας.

Η κλιματική κρίση είναι εδώ. Εκτός από κάτι ψεκασμένους πολιτικούς και δημοσιολόγους, που ακόμα δηλώνουν αρνητές της κλιματικής αλλαγής, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει κατανοήσει πως το πρόβλημα είναι σοβαρό.

ΔΕΝ γίνεται να περιμένουμε να συμβεί κάποιο ακραίο καιρικό φαινόμενο τύπου «Ντάνιελ» για να ασχοληθούμε με το περιβάλλον.

 ΑΝ το καλοκαίρι ζήσουμε και πάλι έναν παρατεταμένο καύσωνα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με mega-πυρκαγιές.

ΕΠΙΣΗΣ, είναι αρκετά πιθανό μέσα στα επόμενα χρόνια να βιώσουμε όσα βιώνουν ήδη στην Καταλονία. Η ξηρασία έχει φέρει λειψυδρία. Προβλήματα υπάρχουν τόσο σε νησιά όσο και στην ηπειρωτική χώρα. Αρα, να μην εκπλαγούμε αν κάποια στιγμή το πρόβλημα διογκωθεί και υπάρξει ανάγκη για λήψη περιοριστικών μέτρων στην κατανάλωση.

ΑΠΟ την άλλη, εννοείται πως τα πλημμυρικά και άλλα ακραία φυσικά φαινόμενα θα συνεχίσουν να δοκιμάζουν τόσο τους πολίτες όσο και την αγροτική παραγωγή της χώρας.

ΤΑ «καμπανάκια» των επιστημόνων έχουν ηχήσει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν φαίνεται να τους ακούμε. Η κυβέρνηση οφείλει να «σηκώσει» το θέμα της κλιματικής κρίσης ψηλά στην ατζέντα.

ΔΕΝ έχει νόημα να συζητάμε μόνο μετά από καταστροφές. Να ανοίξει η κουβέντα. Να κατανοήσουμε και εμείς οι πολίτες τι μπορεί να κάνει το κράτος και τι όχι. Να μάθουμε και πώς πρέπει να προετοιμαστούμε οι ίδιοι απέναντι σε τέτοιου είδους φαινόμενα.

Η κατάσταση έχει αλλάξει δραματικά. Δεν πρόκειται για μια αφηρημένη συζήτηση για το περιβάλλον. Απαιτείται άμεση δράση.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει μια χώρα-μοντέλο στην πράσινη ανάπτυξη, αρκεί να υπάρξει πολιτική βούληση.