ΑΛΛΟΙ κλείνουν τις πόρτες των ιερών ναών σε βουλευτές. Αλλοι κηρύττουν πύρινους λόγους. Αλλοι προχωρούν σε «κλειστές» λειτουργίες χωρίς τη συμμετοχή κυβερνητικών και πολιτικών αξιωματούχων.

ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά που η Εκκλησία αντιδρά με αυτόν τον τρόπο. Εχουν υπάρξει πολλά παραδείγματα πριν από το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

ΠΡΙΝ από μία εικοσαετία θα καταστρεφόταν η Ελλάδα, γιατί έβγαινε από την αστυνομική ταυτότητα το θρήσκευμα. Στα χρόνια της πανδημίας, υπήρξαν πολλοί αρνητές του κορονοϊού. Ακόμα πιο πολλοί ιεράρχες φούντωσαν το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Πριν από λίγους μήνες, προέκυψε το ζήτημα με τις νέες ταυτότητες, που υποτίθεται ότι θα είχαν το «τσιπάκι».

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και η Εκκλησία έχει το δικαίωμα να λέει την άποψή της για όλα τα ζητήματα. Δημοκρατία έχουμε. Από την ελεύθερη έκφραση άποψης όμως μέχρι την προσπάθεια επιβολής αυτής της άποψης υπάρχει τεράστια απόσταση.

ΤΙ προσδοκούν να πετύχουν οι ιερείς και οι μητροπολίτες που κάνουν «μπλόκο» σε πολιτικούς; Είναι δυνατόν να εμπλέκεται η Εκκλησία στο πολιτικό σκηνικό; Γιατί με την «καμπάνια» που κάνει προφανώς και… πριμοδοτεί συγκεκριμένους κομματικούς σχηματισμούς.

ΚΑΙ είναι βέβαιο πως η Ορθοδοξία δεν κλείνει πόρτες σε κανέναν. Αντιθέτως, τις έχει ανοικτές σε όλους.

ΕΚΤΟΣ κι αν κάποιοι στην ιεραρχία θεωρούν ότι ο δικός τους λόγος υπερτερεί του Ιησού. Μήπως νομίζουν πως η Εκκλησία είναι δικό τους «μαγαζί»; Και βάζουν δικούς τους όρους και κανόνες; Δεν μπορεί να υπάρξει face control στην πίστη.

ΑΥΤΟ που θα έπρεπε να προβληματίσει την ιεραρχία είναι πως, όσο περνούν τα χρόνια, με τις κινήσεις της οδηγείται σε «αυτοαποκλεισμό». Πιστοί απομακρύνονται από την Εκκλησία. Αντί να επιχειρήσει να προσεγγίσει την κοινωνία που αλλάζει, κάνει το ακριβώς αντίθετο.

TO έργο της Εκκλησίας είναι ιδιαίτερα σημαντικό, για να υποβαθμίζεται από τακτικές που ενέχουν… μικροκομματικές σκοπιμότητες.