Οπως όλοι γνωρίζουμε, οι μυστικές υπηρεσίες δεν ζουν απλώς σε «κάποιο» σκοτάδι. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος που ζει στο σκοτάδι, το οποίο έχει κατασκευάσει μόνος του. Και φροντίζει να το συντηρεί και να το ανανεώνει όχι μόνο για να κάνει τη δουλειά που πρέπει να κάνει, αλλά και να αποδεικνύει τη χρησιμότητά του. Ομως, στην ιστορία των μυστικών υπηρεσιών σπάνιες είναι οι φορές που οι επιχειρήσεις τους δεν έχουν αίμα και θάνατο. Μία από τις βασικές αρχές στις μυστικές υπηρεσίες χωρών που βρίσκονται σε εμπόλεμες καταστάσεις, είτε με την παραδοσιακή μορφή είτε με όποια άλλη, αναφέρει το εξής: «Ο πόλεμος μπορεί να κάνει μια χώρα να καταλήξει παντού. Οι μυστικές υπηρεσίες απλώς είναι οι μόνες που ξέρουν τη διαδρομή που έκανε…».

Αυτό που συνέβη στον Λίβανο φαίνεται εξωπραγματικό. Και είναι. Μοιάζει με ακραία σύλληψη της μυθοπλαστικής ικανότητας κάποιου συγγραφέα ή σεναριογράφου. Δεν είναι, όμως. Οι απέραντες και επικίνδυνες ικανότητες των πρακτόρων της Μοσάντ -αν τελικά το Ισραήλ αναλάβει και επισήμως την ευθύνη που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το κάνει αλλά θα αφήσει να εννοείται ότι οι δικές του υπηρεσίες οργάνωσαν και εκτέλεσαν την πρωτοφανή αυτή επιχείρηση- έχουν ακόμα ένα χαρακτηριστικό: Είναι τρομακτικές. Και γίνονται εφιαλτικές, αν σκεφτεί κανείς το πού μπορεί να φτάσει αυτή η δυστοπική παντοκυριαρχία της τεχνολογίας του θανάτου και του αφανισμού.

Η μαζική και ταυτόχρονη πυροδότηση 5.000 βομβητών – θηριώδες εύρος, ο θάνατος εννέα ανθρώπων και ο τραυματισμός άλλων 3.000 δεν είναι ένα χτύπημα στο πλαίσιο του εν εξελίξει πολέμου, ακόμα και υπό την κάλυψη της νομιμοποίησης που μπορεί να παρέχει στο Ισραήλ η «αντιτρομοκρατική – αντιισλαμιστική δράση», κάτι που καταρχήν βρίσκει σύμφωνη τη Δύση. Η Χεζμπολάχ είναι και επισήμως από την Ε.Ε. χαρακτηρισμένη ως «τρομοκρατική οργάνωση» και ο Λίβανος τελεί υπό την ασφυκτική της κατοχή και οι ελεύθερες χώρες υπό τη διαρκή της απειλή.

Η Δύση, όμως, θα πρέπει να ξυπνήσει και να δείξει τα δόντια της, όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Να σταματήσει το πέρασμα σε μια πιο εφιαλτική σφαίρα του παραλόγου, με την ίδια αποφασιστικότητα που δείχνει όταν πρέπει να υπερασπίσει τον εαυτό της και τις αξίες της. Δεν είναι σειρά στο Netflix. Είναι το πέρασμα σε μια άλλη διάσταση του ολέθρου…