«ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ του συγκεκριμένου υπόχρεου, μετά από καταγγελία για τη χρήση του έτους 2019, εντοπίστηκαν από τον αρμόδιο ορκωτό λογιστή που διενήργησε τον έλεγχο στη δήλωση ανακρίβειες στην καταγραφή των συμμετοχών του και μη δηλωθείσα επένδυση», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Επιτροπής Πόθεν Εσχες της Βουλής. Ωραία, σκέφτεσαι. Αρα, θα έπεσε πέλεκυς. Μέχρι που συνεχίζεις να διαβάζεις και αντιλαμβάνεσαι πως αυτά είναι για τους κοινούς, όχι για τους εκλεγμένους θνητούς. Συνεχίζεις να διαβάζεις, λοιπόν, πως οι ανακρίβειες (sic) στο «πόθεν έσχες» του βουλευτή «συμπληρώθηκαν, καθώς προσκομίστηκαν τα απαραίτητα παραστατικά στις εμπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις του που έγιναν αποδεκτές από την Επιτροπή». Δηλαδή, βρήκαν τις τρύπες, ειδοποίησαν τον εκπρόσωπο του έθνους να τις καλύψει και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Η ΠΛΑΚΑ είναι πως η ανακοίνωση είχε και -χειρότερη- συνέχεια. «Δεδομένης, ωστόσο, της ύπαρξης παραλείψεων εκ μέρους του και στις επόμενες δηλώσεις του που βρίσκονται τώρα υπό έλεγχο (χρήση 2020), ο έλεγχος του περιεχομένου των δηλώσεών του συνεχίζεται και ήδη μετά από εντολή του προέδρου της Επιτροπής Ελέγχου Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης επισπεύδεται». Δηλαδή, το έκανε για το ’19 και το επανέλαβε και το ’20, αφού λύση θα βρισκόταν, μέχρι που έσκασε η υπόθεση. Φανταστείτε, δηλαδή, να ήταν στη θέση του ένας απλός πολίτης και να είχε ξεχάσει να υποβάλει π.χ. συγκεντρωτική κατάσταση πελατών. Μπορεί να έχανε από το πρόστιμο ακόμα και το σπίτι του και να το έψαχνε στις δαγκάνες κάποιας εταιρίας που φτιάχτηκε με δανεικά χρήματα από τράπεζα με σκοπό να αγοράσει τα «κόκκινα» δάνεια που θα πουλούσε στην ίδια εταιρία η ίδια τράπεζα! Απίθανο; Καθόλου.

ΟΤΑΝ, ΛΟΙΠΟΝ, ο Ανδρέας Πάτσης έλεγε με έκπληκτο ύφος σε πρωινή εκπομπή πως δεν κατάλαβε γιατί τόσος θόρυβος, προφανώς το πίστευε! «Η πρώτη καταγγελία ήταν για μια τράπεζα και για συμμετοχή σε μια εξωχώρια εταιρία. Ηταν δική μου η εξωχώρια εταιρία. Αυτό ελέγχθηκε από τη Βουλή. Κανένας δεν μου είπε ότι αυτό ήταν παράνομο. Το πόρισμα της Επιτροπής Πόθεν Εσχες της Βουλής έβγαλε πόρισμα απαλλακτικό για εμένα».

ΛΟΙΠΟΝ, η υπόθεση Πάτση φανερώνει περισσότερες βολικές ελλείψεις για το σύστημα, παρά για τον ίδιο τον Πάτση. Τα όρια μιας νόμιμης ή μη νόμιμης δραστηριότητας και τα διάτρητα σύνορα του ασυμβίβαστου για τους βουλευτές είναι ίσως τα μόνα εύκολα, αν υπάρχει διάθεση, να βρεθούν. Τα δύσκολα είναι άλλα και έχουν να κάνουν με την ηθική διάσταση μιας επαγγελματικής δραστηριότητας αλλά και τις δικλίδες ασφαλείας που διαθέτει ένα κόμμα εξουσίας. Πώς επιλέγει, πώς αποδέχεται και πώς προτείνει στην κοινωνία των πολιτών τα πρόσωπα με τα οποία θα εφαρμόσει την πολιτική του; Με απλά λόγια, πώς αποφασίζονται οι λίστες, οι υποψήφιοι, οι συνοδοιπόροι; Πόσο ανοιχτό και άνευ όρων μπορεί να είναι το κάλεσμα; Και το κυριότερο, πώς ένα κυβερνών κόμμα ελέγχει την πορεία των δικών του παιδιών; Σίγουρα, πάντως, όχι με ελέγχους τύπου «πόθεν έσχες», που τους βλέπει ο λογιστής της γειτονιάς και γελάει. Αν δεν κλαίει από τα νεύρα του…