Οι τακτικές και οι διάλογοι φαίνονται σχεδόν πανομοιότυποι: Γρηγορόσημα για παράνομες διευθετήσεις, «τακτοποιήσεις» αυθαιρεσιών, παράνομες εκδόσεις οικοδομικών αδειών, πλημμελείς έλεγχοι, απύθμενο θράσος και μία εξωφρενική σιγουριά ότι αυτούς δεν θα τους πιάσουν. Μέχρι που τους πιάνουν. Κοινός τόπος σε όλες τις ανάλογες υποθέσεις είναι το «δούναι και λαβείν», αφού οι κατηγορούμενοι, που φέρονται να τελούσαν τις παράνομες πράξεις με το αζημίωτο, δέχονταν βροχή αιτημάτων από ιδιώτες που ήθελαν να κάνουν τη δουλειά τους γρήγορα και κατά παράβαση του νόμου.
Σε υψηλότερο επίπεδο, αλλά επίσης από την απέναντι πλευρά του νόμου, ήταν οι περιπτώσεις που εντόπισε το υπουργείο Ανάπτυξης. Πάνω από 1.400 επενδυτικά σχέδια είχαν λάβει προκαταβολές στο πλαίσιο του αναπτυξιακού νόμου αλλά δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, ζημιώνοντας το Δημόσιο και τους φορολογούμενους με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Είναι δεδομένο πως όταν ολοκληρωθούν οι έρευνες και οι διασταυρώσεις, τα χρήματα θα επιστρέψουν στην ελληνική κοινωνία μέχρι το τελευταίο ευρώ.
Το δύσκολο έργο που επιτελούν οι διωκτικές αρχές για την καταπολέμηση των φαινομένων διαφθοράς στη Δημόσια Διοίκηση έχει πλέον έναν μεγάλο σύμμαχο: την ψηφιοποίηση του κράτους. Το είδαμε πρόσφατα στο κύκλωμα υπερσυνταγογραφήσεων, που εντοπίστηκε από τον ΕΟΠΥΥ, αφού το ηλεκτρονικό σύστημα χτυπάει κόκκινο όταν παρατηρείται η έκδοση και εκτέλεση μεγάλου αριθμού συνταγών και παραπεμπτικών από συγκεκριμένους γιατρούς και φαρμακεία. Το είδαμε και στο Κτηματολόγιο, όπου οι ψηφιακές διαδικασίες ελέγχου εντόπισαν παράνομες δηλώσεις χρησικτησίας και πλαστογραφίες.
Οι σαρωτικοί έλεγχοι, η επεξεργασία τεράστιου όγκου δεδομένων σε πραγματικό χρόνο και με μεγάλες ταχύτητες και η αξιοποίηση εργαλείων Τεχνητής Νοημοσύνης είναι πλέον εφικτά αφού έχει προηγηθεί η ψηφιοποίηση δεκάδων υπηρεσιών του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο πιο σημαντικός «κόφτης» διαφθοράς είναι η ελαχιστοποίηση της φυσικής επαφής μεταξύ ελεγχόμενων και ελεγκτών, κάτι που αυξάνει τη διαφάνεια και μειώνει τις ύποπτες συναλλαγές.
Οι οικονομικές απάτες και η διαφθορά ήταν πάντα ένα μεγάλο αγκάθι για την ελληνική οικονομία και κοινωνία αφού, πέρα από την ηθική απαξία των πράξεων, επέφερε και μεγάλη ζημία στο κράτος και τους ίδιους τους φορολογουμένους. Τέτοια φαινόμενα δεν γίνονται πλέον ανεκτά.