Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Οι Γάλλοι πολίτες επέλεξαν με σημαντική πλειοψηφία την ενωμένη Ευρώπη. Η αναμενόμενη νίκη του κ. Μακρόν, πέραν της δικαιολογημένης αισιοδοξίας, την οποία ενισχύει η έκτασή της, είναι και απολύτως χρήσιμη για την εξαγωγή συμπερασμάτων.

Κατ’ αρχάς, τη προσοχή προσελκύει το γεγονός ότι σε αντίθεση με την γενική, περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ο κ. Μακρόν έδωσε την εκλογική μάχη –και στους δύο γύρους-, με αμιγώς φιλοευρωπαϊκή ατζέντα, χωρίς να επιχειρήσει, ούτε στιγμή, να φλερτάρει  με την πλευρά των πολεμίων της Ευρωπαϊκής ιδέας ή των ευρωσκεπτικιστών.

Επίσης, πρέπει να πιστωθεί στον κ. Μακρόν το γεγονός ότι δεν προσέφυγε στην ευκολία προσεταιρισμού συντεχνιών ή ισχυρών ομάδων στην γαλλική κοινωνία. Μίλησε για τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες προτίθεται να προβεί, προκειμένου η γαλλική οικονομία να αποφύγει κινδύνους και περιπέτειες (επί παραδείγματι, η αναγκαία μείωση των κρατικών δαπανών στην Γαλλία, οι οποίες αναλογούν περίπου στο 57%  του ΑΕΠ, όταν οι αντίστοιχες Γερμανικές δεν υπερβαίνουν το 40-45%).

Ο νεώτερος Πρόεδρος της Γαλλική Δημοκρατίας μέλλει να αποδειχθεί συνεπής και να δικαιώσει τις προσδοκίες που καλλιέργησε. Το βέβαιο είναι ότι η εκλογή του είναι η ευκαιρία για την απαρχή της αναγκαίας στροφής στην πολιτικής της ΕΕ και υποχρεώνει και την Γερμανική ηγεσία σε αναθεωρήσεις. Τούτο, διότι η Γαλλία είναι πλέον η 2^η οικονομία της ΕΕ και μία μεγάλη χώρα.

Ένα ακόμη σημείο που είναι άξιο προσοχής στις Γαλλικές εκλογές, είναι η ωριμότητα και σοβαρότητα τις οποίες επέδειξε η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Η δημιουργία και διάδοση ψευδών ειδήσεων των διαβόητων, πλέον, «fake news» στα social media, σε αντίθεση με την επιτυχία που γνώρισε στις εκλογές των ΗΠΑ και το δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου, δεν κατάφερε να πλήξει την εικόνα του κ. Μακρόν και να μειώσει την δυναμική του «En Marche». Προφανώς, η αποτυχία αυτή οφείλεται στην ισχυρή εικόνα και αίσθηση αλήθειας που εξέπεμπε ο νέος Πρόεδρος.

Η ευφορία της νίκης Μακρόν δεν πρέπει να παρασύρει σε συνεχείς και κενές θριαμβολογίες ή να γίνει αιτία υποτιμήσεως των «δύσκολων» σημείων. Κατ’ αρχάς, η αποχή και τα άκυρα-λευκά ψηφοδέλτια συνθέτουν ένα σύνολο των 16 εκμ. εκλογέων, οι οποίοι αρνήθηκαν να επιλέξουν έναν εκ των δύο υποψηφίων, παρά την απόλυτη αντίθεσή τους και παρέβλεψαν το γεγονός ότι η κ. Λεπέν και το «Εθνικό Μέτωπο» παρουσίασαν μέχρι και φασιστικά στοιχεία στην παρουσία τους.

Επίσης, το 33-34% το οποίο απέσπασε η υποψηφιότητα Λεπέν, είναι αναμφιβόλως υψηλό και προσθέτει βάρος στους ώμους του κ. Μακρόν εν όψει και των επικειμένων εκλογών του Ιουνίου για τις βουλευτικές εκλογές και δεδομένου του κλίματος εσωστρέφειας και απομονωτισμού, το οποίο καλλιεργείται στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Η επιλογή Μακρόν και το υψηλό ποσοστό του «Εθνικού Μετώπου», έχουν δύο κοινά σημεία: αφ’ ενός, αναδεικνύουν την οργή –ανεξαρτήτως του τρόπου με τον οποίο την εκφράζουν οι άνθρωποι ή οι κοινωνίες, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι υπαρκτή-, έναντι των οικονομικών και πολιτικών ελίτ. Αφ’ ετέρου, εξουδετερώνουν την μεταπολεμική και πληκτικά ανούσια, σήμερα, αντιπαράθεση μεταξύ δεξιάς και αντι-δεξιάς και μεταφέρουν το πεδίο της πολιτικής συγκρούσεως στην επιλογή ανοικτών και προοδευτικών κοινωνιών ή κλειστών κρατών με λογική και συμπεριφορά … οικισμού. Η εκλογική κατάρρευση της δεξιάς και των σοσιαλιστών, παρά το ότι σε μεγάλο βαθμό, βαραίνει τους ηγέτες των κομμάτων αυτών, δεν είναι ένα σημείο που παραβλέπεται και πρέπει να αξιολογηθεί δίχως εμμονές και Taboo’s.

Τέλος, το γεγονός ότι ο κ. Μακρόν πολιτεύθηκε ως καθαρός εκφραστής της φιλοευρωπαϊκής πτέρυγας, δίχως συμβιβασμούς και «καλοπιάσματα» στον εθνολαϊκισμό και την εσωστρέφεια, μεγεθύνει την ευθύνη την οποία ανέλαβε. Η ευθύνη αυτή, εκφεύγει, πλέον, των Γαλλικών ορίων και μετατρέπεται σε παν-Ευρωπαϊκής εμβέλειας προσπάθεια. Η επιτυχία ή μη του νέου Γάλλου Προέδρου δεν αφορά μόνο στην πορεία της Γαλλίας, αλλά συναρτάται σε αυτήν και το μέλλον ολοκλήρου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Ευνοήτως, σημαντική είναι η εξέλιξη αυτή και για την χώρα μας, αφού πέραν της σημειολογικής αξίας της –ήττα των κενών «πατριωτικών», άναρθρων κραυγών και επικράτηση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων-, αναδεικνύει την επικράτηση δυνάμεων με ουσιαστικό περιεχόμενο στον λόγο και το όραμά τους.

Η αισιόδοξη θεώρηση, προς το παρόν, επικράτησε της μιζέριας και της κακομοιριάς. Η ήττα Λεπέν και Μελανσόν –του οποίου το αποτέλεσμα, δεδομένων των συνθηκών,  ήταν χειρότερο ακόμη και από εκείνο του σοσιαλιστικού κόμματος, σηματοδοτεί την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού στην Γαλλία και εκπέμπει συγκρατημένα αισιόδοξα μηνύματα για την γραφή της νέας σελίδας.

Μέλλει να δειχθεί αν η Γαλλία επιλέγοντας «Εμπρός» θα προχωρήσει με σταθερό βηματισμό σε ένα καλύτερο μέλλον, οδηγώντας για μία εισέτι φορά και την υπόλοιπη Ευρώπη στο επόμενο προοδευτικό βήμα της.