Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Ο ΜΑΚΡΟΝ έγινε ο πρώτος πολιτικός που κέρδισε τόσο το «σύστημα» όσο και τους «αντισυστημικούς». Το βασικότερο προεκλογικό προσόν του ήταν η αλήθεια. Δεν είπε ωραία λόγια για να χαϊδέψει τα αφτιά των ψηφοφόρων, δεν υποσχέθηκε πως λεφτά υπάρχουν. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν. Στο πρόγραμμά του περιλαμβάνονται σημαντικές περικοπές δαπανών και φόρων, απολύσεις στο δημόσιο τομέα και ευελιξία στην εργατική νομοθεσία. Ουσιαστικά, οι προτάσεις του δεν διαφέρουν και πολύ από όσα ζητάει η… Δρακουλέσκου για την Ελλάδα. Γνωρίζει, όμως, ότι μόνο αν νοικοκυρευτούν τα δημοσιονομικά της Γαλλίας, μόνο τότε το Παρίσι θα μπορεί να παίξει το ρόλο που του αρμόζει στην Ευρώπη.

ΚΑΙ ανεβάζει στο twitter του ο Αλέξης Τσίπρας το μήνυμά του προς το νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο, το οποίο δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί ως ανέκδοτο. «Η νίκη του είναι ανάσα για τη Γαλλία και την Ευρώπη. Θα εργαστούμε μαζί για να αλλάξει πορεία η Ευρώπη», έγραψε ο πρωθυπουργός.

ΤΙ ΣΧΕΣΗ μπορεί να έχει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου με τον Μακρόν; Ο Γάλλος πολιτικός δηλώνει φανατικός «μενουμευρωπαίος» και απαντά με ρεαλισμό στις φαντασιακές αριστερές επαναστάσεις, στην πατριδοκαπηλία, στη συνωμοσιολογία των απανταχού ψεκασμένων, στους φασίστες. Πώς ξαφνικά από συναγωνιστής του αντιευρωπαϊστή Μελανσόν έγινε θαυμαστής του Μακρόν; Συμφωνεί με τις πολιτικές θέσεις και προτάσεις του; Αν ναι, ας μάς το πει να το γνωρίζουμε, γιατί τότε ίσως ψηφίσει και αρκετά μέρη του προγράμματος της Ν.Δ.!

ΚΑΙ τελικά ποιο μοντέλο πιστεύει; Του τσαβομαδουρισμού ή της ελεύθερης οικονομίας; Του Τραμπ ή του Ομπάμα; Ή μήπως του Πούτιν; Είναι με τη Μέρκελ ή με τον Σουλτς; Δεν γίνεται κάθε ημέρα να αλλάζει πολιτική στάση, μόνο και μόνο για να στέκεται στο πλάι των νικητών. Και στη συνέχεια να φαντασιώνεται πως θα τον σώσουν.

Η ΕΚΛΟΓΗ Μακρόν είναι θετική, γιατί ο νέος Γάλλος πρόεδρος δεν θέλει να γκρεμίσει με τσιπρομελανσονική τακτική την Ευρώπη. Θέλει να δώσει μάχη για να διορθωθούν λάθη δεκαετιών που έχουν φέρει την Ε.Ε. σε αυτή τη δυσχερή θέση. Εχει πρόθεση να βάλει φρένο στο αποφασίζω και διατάζω του Βερολίνου με περισσότερη ενοποίηση και όχι με ψευτοσυνθήματα «go back, madame Merkel». Επιθυμεί, λοιπόν, να απαντήσει με περισσότερη Ευρώπη σε ευρωσκεπτικιστές και λαϊκιστές. Ωστε σιγά σιγά και με σταθερά βήματα να δημιουργηθούν δουλειές, να σταματήσει ο οικονομικός κατήφορος. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Τώρα αρχίζει ο δύσκολος αγώνας.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου