Και αναδεικνύει μια αναγκαιότητα: Η Δικαιοσύνη και οι αποφάσεις της είναι κάτι ενιαίο. Δεν τεμαχίζονται και σίγουρα δεν μπορούν να έχουν αλά καρτ αντιμετώπιση. Δεν μπορεί ,π.χ., να είναι σωστές όταν αθωώνεται η Ρ. Δούρου και να είναι «πολιτική δίωξη» όταν παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο ο Ν. Παππάς. Δεν μπορεί μια απόφαση να αντιμετωπίζεται με διθυράμβους και πανηγυρισμούς και η άλλη να ξεσηκώνει «πολιτικό σάλο».

ΑΣΦΑΛΩΣ και οι κρίνοντες κρίνονται. Κι άκουσα πολλούς να αναρωτιούνται, π.χ., πώς είναι δυνατόν να αθωώνεται η περιφερειάρχης και να καταδικάζονται δύο αντιπεριφερειάρχες, στους οποίους είχαν μεταβιβαστεί οι αρμοδιότητές τους από την περιφερειάρχη. Δεν είναι παράλογο το ερώτημα. Αλλά ευτυχώς δεν ζούμε σε μια κοινωνία που έχει «λαϊκά δικαστήρια». Ζούμε σε μια νομικά πολιτισμένη χώρα, η οποία ευτυχώς έχει τακτική Δικαιοσύνη. Τέτοια ερωτήματα μπορούν να διανθίζουν μια χαλαρή καλοκαιρινή βραδιά, αλλά επ’ ουδενί μπορούν να στοιχειοθετούν πολιτικό ζήτημα.

ΑΥΤΟ, όμως, ισχύει και αντιστρόφως. Μπορεί κάλλιστα σε ένα από τα υπέροχα ουζερί της Καισαριανής, ένα βραδάκι με καλοκαιρινό αεράκι, η παρέα να συζητάει για τις «πολιτικές διώξεις» του «καθεστώτος Μητσοτάκη» που «εργαλειοποιεί τη Δικαιοσύνη». Αλλά δεν μπορεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μιλά για «σκευωρίες» και «εργαλειοποίηση της τραγωδίας», όταν η παραπομπή στο Ειδικό Δικαστήριο γίνεται από τη Δικαιοσύνη και μόνο. Και μάλιστα, στο ανώτατο επίπεδό της. Πόσω μάλλον όταν ελέγχεσαι για κανονική σκευωρία.

Η αλά καρτ αντιμετώπιση της Δικαιοσύνης -εκτός των άλλων- είναι άκρως επικίνδυνη και διχαστική. Οδηγεί σε αναγκαστικό διαχωρισμό των δικαστικών λειτουργών σε «καλούς» και «κακούς», οι οποίοι εκδίδουν «καλές» ή «κακές» αποφάσεις, με μοναδικό κριτήριο το κομματικά συμφέρον. Οδηγεί, όμως, και σε κοινωνική ασυνεννοησία. Μια τοξική κατάσταση που κάνει σκόνη και θρύψαλα την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Η οποία ήταν, είναι και θα είναι το έσχατο καταφύγιο του αδύναμου και του αδικημένου. Ο πολίτης εξωθείται έτσι, χωρίς να έχει τις γνώσεις και όλα τα στοιχεία της κάθε δικογραφίας, να «συμφωνεί» ή να «διαφωνεί» με μια δικαστική απόφαση, αναλόγως αν εξυπηρετεί ή όχι το κόμμα που υποστηρίζει. Κάπου εδώ χαιρετάει ο Διαφωτισμός. Αποσύρονται ο ορθολογισμός και η διάκριση των εξουσιών. Και ό,τι απομένει παραπέμπει σε μια τρομακτική εικόνα του Μεσαίωνα.

ΑΙΧΜΗ

Η «ΑΛΛΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΤΩΝ ΑΕΙ

Συνάντηση του Α. Τσίπρα με το προεδρείο της Συνόδου των Πρυτάνεων. Αντικείμενο της συζήτησης, το νομοσχέδιο Κεραμέως για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Μετά το τέλος της συνάντησης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί, γιατί «καταργεί τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια». Ερώτημα: Τα πανεπιστήμια έχουν άλλη, δική τους δημοκρατία; Στα πανεπιστήμια δεν ισχύει η συνταγματικά κατοχυρωμένη δημοκρατία -με τα καλά της και τα κακά της- που ισχύει έξω από αυτά;

Από το πνεύμα της δήλωσης του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνάγεται ότι μάλλον στα πανεπιστήμια υπάρχει μια «άλλη δημοκρατία», που την υπερασπίζεται. Η οποία, όμως, έχει κάποια χαρακτηριστικά. Είναι δημοκρατία της μειοψηφίας. Λίγοι, ελάχιστοι, αποφασίζουν και διατάσσουν για όλους. Με πρόσχημα γενικές συνελεύσεις, οι οποίες δεν είναι γενικές, αλλά πολύ ειδικές (κάποιων δεκάδων) και κατάφορα μειοψηφικές, καταλαμβάνονται και κλείνουν σχολές στις οποίες φοιτούν χιλιάδες φοιτητές. Αυτή η «άλλη δημοκρατία» ανέχεται αν δεν συμμετέχει ενεργά στη διακίνηση ναρκωτικών. Η οποία στην κανονική δημοκρατία απαγορεύεται. Επίσης, η δημοκρατία που καταργείται με το νομοσχέδιο Κεραμέως προτιμά τις βαριοπούλες από τις βιβλιοθήκες. Τέλος, ανάμεσα στις ιδιαιτερότητες της «άλλης δημοκρατίας» που επιχειρείται να καταργηθεί, είναι το «καθηγητικό κατεστημένο». Αυτό το σαθρό καθεστώς που διαιωνίζει και αναπαράγει μια άλλη νοσηρή ιδιοκτησιακή αντίληψη των ΑΕΙ και φτάνει στην ξεδιαντροπιά να… κληρονομούνται καθηγητικές έδρες.

Αυτήν την «άλλη δημοκρατία» που επιχειρείται να καταργηθεί υπερασπίζεται ο Α. Τσίπρας; Προφανώς. Μα, αυτό δεν είναι δημοκρατία. Ασφαλώς και δεν είναι. Είναι πολιτική περιθωρίου. Και γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να ισχυροποιηθεί και να συναντηθεί με τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, η οποία παραμένει σταθερά με την κανονική δημοκρατία.

Αλλοι έρχονται…

Σχεδόν κάθε μέρα τις τελευταίες μέρες, όταν ο πρωθυπουργός δεν είναι σε ταξίδι, στο Μ. Μαξίμου βγαίνει μια φωτογραφία που συνοδεύεται με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας κάποιων εξωκοινοβουλευτικών υπουργών ή υφυπουργών. Τ. Θεοδωρικάκος, Μ. Χρυσοχοΐδης, Σοφία Ζαχαράκη, Δόμνα Μιχαηλίδου, Σοφία Νικολάου, Στ. Πέτσας είναι μερικοί απ’ όσους έχουν πάρει μέχρι στιγμής το «πράσινο φως» για τα γαλάζια ψηφοδέλτια. Σε εκκρεμότητα παραμένει αν και πού θα κατέβουν ως υποψήφιοι οι Γ. Γεραπετρίτης και Ν. Παπαθανάσης. Ο Α. Σκέρτσος, όπως φαίνεται, δεν θα διεκδικήσει έδρα στη Βουλή.

Η έντονη κινητικότητα έχει ως αποτέλεσμα στο παρασκήνιο να πέφτει πολύ σπρώξιμο για μία θέση στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. Οι θέσεις είναι πολύ λιγότερες από τις επιθυμίες, με αποτέλεσμα στενοί συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη, όπως οι Γρ. Δημητριάδης, Θ. Νέζης, Γ. Μπρατάκος, Στ. Κονταδάκης, Γ. Μυλωνάκης, να ζουν δύσκολες ώρες…

Το είπε, το έκανε

Ηταν από τις βασικές προγραμματικές δεσμεύσεις του Κ. Μητσοτάκη η μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων στην Αυτοδιοίκηση και κυρίως στις περιφέρειες. Χθες από την Καλαμάτα ανακοίνωσε ότι το ένα τρίτο των πόρων από το ΕΣΠΑ δεσμεύεται για την υλοποίηση έργων στις περιφέρειες. Σε απόλυτους αριθμούς, το 1/3 των πόρων του ΕΣΠΑ σημαίνει περίπου 8 δισ. ευρώ. Ποσό που δεν έχει δοθεί ποτέ ως τώρα στην Αυτοδιοίκηση.

Η ενίσχυση των περιφερειών ήταν πάντα στις προτεραιότητες του πρωθυπουργού. Αλλά οι αλλεπάλληλες κρίσεις δεν επέτρεπαν την υλοποίησή της. Με το ΕΣΠΑ δημιουργήθηκε ο απαιτούμενος χώρος κι έτσι ο πρωθυπουργός μπόρεσε να εξαγγείλει το mega πρόγραμμα των 8 δισ. Και ίσως να μην είναι τυχαίο ότι η αναγγελία έγινε από την ιδιαίτερη πατρίδα του Α. Σαμαρά…