Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Η (αριστερή) υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου επέλεξε να την καθιερώσει ως αργία και φρόντισε να το διασφαλίσει διά νόμου. Ετσι, υπέγραψε υπουργική απόφαση η οποία δεν προσθέτει τίποτα περισσότερο στα όσα ήδη εφαρμόζονταν με ευλαβική προσήλωση τόσα χρόνια: όλες οι επιχειρήσεις, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, παραμένουν κλειστές, με εξαίρεση όποιες λόγω επαγγελματικής φύσης λειτουργούν νόμιμα κατά τις Κυριακές και τις υπόλοιπες αργίες του χρόνου. Ποιος ο λόγος λοιπόν για την υπουργική πρωτοβουλία;

Το ωραίο είναι ότι τα συνδικάτα την «πέφτουν» με κομψό τρόπο στην υπουργό, υπενθυμίζοντάς της ότι η 1^η Μάη είναι απεργία και ουδέποτε, ούτε στο παρελθόν ούτε στο παρόν, διεκδίκησαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις να την κηρύξουν ως αργία (βλέπε ανακοίνωση ΟΙΥΕ). Η σπουδή της υπουργού Εργασίας θα είχε κάποιο νόημα αν συνοδευόταν από ουσιαστικά μέτρα για την τόνωση της εργασίας, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Γινόμαστε κουραστικοί ίσως, αλλά τι να την κάνεις την αργία της Πρωτομαγιάς όταν είσαι άνεργος;

Στην Ελλάδα πλέον μιλάμε για στρατιές ανέργων. Πάνω από 1.100.000 πολίτες βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας, ενώ όσοι έχουν την τύχη να εργάζονται ακόμα παλεύουν με τους μισθούς πείνας και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Είναι ειρωνεία, τόσες δεκαετίες αργότερα από την κατάκτηση του 8ώρου, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα να δουλεύουν 3ωρα ή 4ωρα και η νέα γενιά να χαρακτηρίζεται ως η γενιά των 100 ευρώ. Η ιδιωτική αγορά εργασίας έχει εντελώς απορρυθμιστεί και κανένα κίνητρο δεν δίνεται από την κυβέρνηση για την ανάπτυξη νέων θέσεων εργασίας ή για τη στήριξη των επιχειρήσεων που λυγίζουν από την υπερφορολόγηση και τη γραφειοκρατία.

Η εργατική Πρωτομαγιά, λοιπόν, δεν μπορεί να αποτελεί ευκαιρία για να βγαίνουν «υπουργικά μανιφέστα», όπως αυτό που συνοδεύει την απόφαση Αχτσιόγλου «ως ελάχιστος φόρος τιμής στους αγώνες και τις θυσίες της εργατικής τάξης». Η εργατική τάξη θα ήταν ευγνωμονούσα προς την υπουργό αν τη Δευτέρα είχε πραγματική εργασία από την οποία θα απεργούσε. Γιατί, έτσι όπως καταντήσαμε, η 1^η του Μάη δεν είναι αργία ούτε απεργία. Είναι ανεργία.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου