Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Ο Παύλος Πολάκης στο πολιτικό σκηνικό αντιπροσωπεύει έναν τύπο πολίτη που συναντάμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Εκείνον που τα ξέρει όλα και έχει πάντα δίκιο. Που δεν σηκώνει κουβέντα. Που φωνάζει «έλα έξω να τα πούμε», γιατί είναι μπρουτάλ άντρακλας. Που είναι έτοιμος να πλακώσει όποιον του αντιμιλήσει. Που εύκολα μπορεί να απειλήσει οποιονδήποτε να «φορέσει τσίγκινο σώβρακο». Που δεν τον νοιάζουν νόμοι και κανόνες, γιατί δίκιο είναι ο λόγος του και οι απόψεις του.

ΑΥΤΕΣ οι συμπεριφορές είναι χρυσαυγίτικες, άσχετα με το που αυτοτοποθετείται ο «πρωταγωνιστής» των επεισοδίων κομματικά.

ΚΑΙ το ζήτημα πλέον δεν αφορά στον Παύλο Πολάκη. Εκείνος δεν πρόκειται να αλλάξει. Δικαίωμά του, και ως πολιτικός κρίνεται από τους ψηφοφόρους.

ΤΟ πρόβλημα αφορά στον Αλέξη Τσίπρα. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ κεντροαριστερό κόμμα. Είναι θέμα DNA. Δεν μπορεί να στρίψει προς τη μετριοπάθεια.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ επιβεβαιώνεται η ατάκα της Εφης Αχτσιόγλου, πως η κανονικότητα δεν ήταν ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά.

ΚΑΙ προφανώς αφού ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν ενοχλείται από τις εκτός ορίων συμπεριφορές του Παύλου Πολάκη, αλλά του δίνει το ελευθέρας να κάνει ό,τι γουστάρει, σημαίνει ότι ποντάρει σε εκείνον.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερασπιστεί πολλές φορές τον βουλευτή του.

ΤΟ ερώτημα που προκύπτει πλέον δεν είναι αν κάποια στιγμή θα τον αδειάσει. Αλλά αν πλέον ο «πολακισμός» γίνεται η επίσημη φιλοσοφία και αντιπολιτευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

ΕΙΝΑΙ βέβαιο πως ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας διαφωνεί και ασκεί σκληρή κριτική στην κυβέρνηση για τις πολιτικές της. Είναι, όμως, βέβαιο πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αισθάνεται απέχθεια για τραμπουκισμούς τύπου Πολάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να μιλάει για «καθεστώς» και για ό,τι άλλο θέλει. Οι εκλογές, όμως, πλησιάζουν. Στις κάλπες θα αποδειχθεί πόσο ακριβά θα πληρώσει τον εναγκαλισμό, την προστασία και την υιοθέτηση τέτοιων ακραίων συμπεριφορών.