Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Στην προκειμένη περίπτωση, τρεις λέξεις έκρυβαν θανάσιμο κίνδυνο για τον Αλκη ο οποίος αυθόρμητα απάντησε Αρης και έμελλε αυτή να είναι και η τελευταία του λέξη. Μάλλον δεν ήταν αυτή η τελευταία του λέξη. Τελευταίες του λέξεις ήταν αυτές που παρακαλούσε τους φονιάδες να σταματούν να τον χτυπάνε. Αυτοί, όμως, δεν άκουγαν. Τυφλωμένοι από μίσος, που δεν μπορεί να εξηγηθεί, τον σκότωσαν στη μέση του δρόμου.

Ο Άλκης αγαπούσε τον Άρη, ίσως παθιάζονταν μαζί του, αλλά ποτέ δεν θα περίμενε πως αυτή του η αγάπη θα τον οδηγούσε στον θάνατο! Δεν έκανε κάτι για να τον προκαλέσει. Απλώς απάντησε στην ερώτηση: Τι ομάδα είσαι;

Ζούμε σε μία κοινωνία στην οποία ο Αλκης και ο κάθε Αλκης εκεί έξω δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν θα πρέπει να απαντήσει και στην πιο απλή ερώτηση.

Τι ομάδα είσαι;  Τι κόμμα υποστηρίζεις; Σε ποιον θεό πιστεύεις; Είσαι Έλληνας; Σου αρέσουν οι γυναίκες ή οι άνδρες;

Απλές ερωτήσεις στις οποίες, όμως, αν δώσεις την «λάθος» απάντηση σε αυτούς που την κάνουν κινδυνεύεις θανάσιμα.

Δυστυχώς, εδώ φτάσαμε ως κοινωνία και φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο να βγούμε από αυτό το τέλμα. Τον Άλκη τον σκότωσαν για την ομάδα του, άλλα παιδιά σκοτώθηκαν για άλλες αφορμές.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να επικεντρωθεί κάποιος στην οπαδική βία και τους χούλιγκαν. Ολα είναι αλληλένδετα. Ολα ξεκινούν από την βία μέσα στην οποία ζούμε. Οι ομάδες ήταν απλώς μία αφορμή! Αν αρχίσουμε να ασχολούμαστε με την αόριστη οπαδική βία κλείνοντας τα μάτια στην προέλευσή της, θα το ξαναχάσουμε το παιχνίδι! 

Η ουσία είναι ότι έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο στον οποίο τα παιδιά μεγαλώνουν είτε με βίαια ένστικτα, είτε φοβισμένα. Κι αυτό για να αλλάξει, μας χρειάζεται όλους.

Θα ακουστούν πολλά λόγια αυτές τις ώρες για τον Αλκη, αλλά τα λόγια δεν αρκούν. Απαιτούνται αποφάσεις και ενέργειες που θα δείξουν αποφασιστικότητα και θα μπορέσουν να ελέγξουν τις παραβατικές συμπεριφορές σε κάθε επίπεδο.

Να σταματήσουν οι ποινές-χάδια στους δολοφόνους όπως και οι υπόλοιπες ποινές για παραβατικές πράξεις που μπορούν να οδηγήσουν στον θάνατο, έστω και αν αυτός αποφευχθεί.

Και κυρίως απαιτείται καθημερινός αγώνας όλων μας μέσα στα σπίτια προκειμένου να ξεριζώσουμε κάθε σκιά από τις ψυχές των παιδιών μας και να μεγαλώσουν χωρίς να φοβούνται ή να φοβίζουν.

Μόνο τότε ο Άλκης και ο κάθε Αλκης θα δικαιωθεί. Από λόγια και κροκοδείλια δάκρυα χορτάσαμε. Ώρα για πράξεις…