Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στις 24 Μαρτίου το Ινστιτούτο Ερευνών Απασχόλησης (ΙΑΒ) πανηγύρισε για την «έκρηξη της εργασίας» στη χώρα της Μέρκελ, καθώς ο ενεργός πληθυσμός έφτασε τα 44,3 εκατομμύρια για πρώτη φορά μετά την επανένωση του 1990. Πέρυσι έγιναν στη Γερμανία 270.000 προσλήψεις σε Δημόσιο (!), βρεφονηπιακούς σταθμούς, Παιδεία και Υγεία, ακριβώς στους κοινωνικούς τομείς που καταρρέουν στη μνημονιακή Ελλάδα. Ο κίνδυνος να χάσει τη δουλειά του ένας Γερμανός είναι ο μικρότερος από το 1990, ενώ στο… «καθησιολόγιο» προστέθηκε άλλη μία αργία τον Οκτώβριο, για τα 500 χρόνια από την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση του Λούθηρου (ποτά και γυναίκες δεν προβλέπονται…).

Το εργασιακό success story είχε αποδομηθεί όμως στις 23 Μαρτίου. Η σοσιαλδημοκράτισσα υπουργός Εργασίας, Αντρέα Νάλες, προειδοποίησε παρουσιάζοντας την ετήσια έκθεση του υπουργείου της ότι το διευρυνόμενο χάσμα πλουσίων-φτωχών στη Γερμανία απειλεί την κοινωνική συνοχή(!). Επίσης τα 2/3 του πλούτου των νοικοκυριών προέρχονται από κληρονομιές και δωρεές αντί από παραγωγική εργασία και οι γεννημένοι το ’70-80 θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους! «Παρά την καλή οικονομική κατάσταση και την αύξηση της απασχόλησης, ο κίνδυνος φτωχοποίησης δεν μειώθηκε», επισήμανε η έκθεση του γερμανικού υπουργείου Εργασίας, αποκαλύπτοντας ότι το 10% των πλουσιότερων νοικοκυριών νέμεται το 50% του εθνικού πλούτου και το φτωχότερο 50% μόλις το… 1% (όπως Λατινική Αμερική).

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα το Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών (WSI) είχε καταγγείλει ότι πολλοί Γερμανοί εργοδότες αρνούνται να καταβάλουν το κατώτατο ωρομίσθιο των 8,84 ευρώ, αφήνοντας εκατομμύρια εργαζόμενους των mini-jobs (έως 400 ευρώ ανασφάλιστα) με παράνομες αμοιβές 5,50-7,50 ευρώ την ώρα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου