Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αντί ο Ερντογάν να συμμαζέψει τα οικονομικά της χώρας, αντί να επιλύσει τα προβλήματα της πολύχρονης διαφθοράς της εξουσίας -και την οικογενειακή του συνεισφορά σε αυτήν-, αντί να συμμαζέψει την κακή διαχείριση, να πάψει να ενισχύει την οπισθοδρόμηση των μουλάδων, να μετριάσει το ναρκισσισμό του -δεν του φτάνει το λευκό σαράι με τα 100.000 τ.μ.-, αντί να συγκρατήσει τον μεγαλοϊδεατισμό κυριαρχίας επί των γειτόνων του, υπαγορεύει στον Χουλουσί Ακάρ να απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα. Σιγά… τον σκύμνο!

Από τον Μάη 1995, η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε την τουρκική κυβέρνηση, «εν λευκώ και στο διηνεκές», να κηρύξει πόλεμο κατά της Ελλάδας, σε περίπτωση επέκτασης της αιγιαλίτιδος ζώνης. Αλλά γιατί ο Ακάρ, στην προχθεσινή συνέντευξή του, στην Αγκυρα, άναψε και κόρωσε; Αυτός, κοτζάμ υπουργός Εθνικής Αμυνας, δεν ξέρει τι προβλέπει το Δίκαιο της Θαλάσσης;

Το 1936 ορίστηκε το εύρος της ελληνικής αιγιαλίδας ζώνης στα 6 μίλια – στον αέρα 10 ναυτικά μίλια. Βάσει της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών, η Ελλάδα δικαιούται -όχι απλώς μπορεί, αλλά δικαιούται- να επεκτείνει μέχρι τα 12 ν.μ. την αιγιαλίτιδα ζώνη της. Σημειώνω ότι το δικαίωμα επέκτασης είναι κυριαρχικό, ασκείται μονομερώς και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση από καμία Τουρκία. Eπίσης, όλα τα παράκτια κράτη έχουν προσδιορίσει το εύρος της αιγιαλίτιδός τους στα 12 ν.μ. Η ίδια η Τουρκία επέκτεινε τη δική της αιγιαλίτιδα ζώνη, ήδη από το 1964, στα 12 ν.μ. στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο. Επομένως, τι μας ζαλίζει ο Ακάρ με το casus belli του; Οψέποτε κρίνει η ελληνική κυβέρνηση την επέκταση στα 12 ν.μ. της αιγιαλίδας ζώνης, το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα ζητήσει την άδεια. Τζάμπα οι παλικαρισμοί…

Ενας παρατηρητής των εβδομαδιαίων απειλών της τουρκικής κυβέρνησης κατά της Ελλάδας – πότε για την κυριαρχία των ελληνικών νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, πότε για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, πότε για την καταπάτηση των δικαιωμάτων της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, στην οποία αναφέρεται ως τουρκική- αντιλαμβάνεται ότι η γείτονά μας δεν συμπεριφέρεται ως πολιτισμένο κράτος. Δεν αναγνωρίζει ούτε καλή γειτονία ούτε ευρωπαϊκά ιδεώδη ούτε αξίες που πρεσβεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Καλή, λοιπόν, είναι η Τουρκία ως αγορά, αλλά για εταίρο στην Ε.Ε. η απόσταση κάθε μέρα μεγαλώνει!