Γράφει ο Αντώνης Πανούτσος

«Μετά θα έχουμε την ευφορία του καλοκαιριού, τα χρήματα από τον τουρισμό και εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει εκλογές, θα εξαργυρώσει την καλή διάθεση του κόσμου το φθινόπωρο. Διαφορετικά, όπως προτιμά, άνοιξη του ‘23».

Στην ερώτηση πώς βλέπει τα πράγματα στο εσωτερικό της Ν.Δ. η απάντηση ήταν η προβλεπόμενη. «Οσο οι μετρήσεις τον δείχνουν ψηλά και οι πιθανότητες επανεκλογής κάθε βουλευτή είναι μεγάλες κανένας δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τον Μητσοτάκη». Και εδώ ας μου επιτραπεί να προσθέσω και το όσο κάποιος ακούει ή έχει την ελπίδα ότι θα ακούσει το «καλημέρα σας, κύριε υπουργέ». Αφού για τον πολιτικό το υπουργιλίκι είναι ό,τι το όνομα του εγγονού για τον παππού. Να ακουστεί και ας πεθάνει.

Γεγονός που μπορεί να είναι χαριτωμένο αλλά έχει αποτέλεσμα κυβερνήσεις όπως η τωρινή. Με 53 υπουργούς και υφυπουργούς στα υπουργεία συν τέσσερις στο Μαξίμου το κυβερνητικό σχήμα παραμένει μικρότερο από τους 150 ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης ή τους 750 συμβούλους του δήμου στην Αθήνα της εποχής του Πλουτάρχου αλλά αρκετά μεγαλύτερο από τους 15 υπουργούς της Γερμανίας, πόσω μάλλον τους 12 της Ολλανδίας. Ασε που ας λέμε και ευχαριστώ αφού τα ρεκόρ υπάρχουν για να σπάνε.

Στο ερώτημα «καλά και τι πειράζει;» η απάντηση δεν είναι μόνο το κόστος αφού κάθε νέο υφυπουργείο σημαίνει και περισσότερους συμβούλους και γραμματείς, αλλά το γεγονός ότι οι υπερδιογκωμένες κυβερνήσεις βλάπτουν τη συνέχεια του κράτους. Μια διεύθυνση μεταναστευτικού ασύλου ή δημογραφικής πολιτικής και οικογένειας ακόμα και αν αλλάξει κυβέρνηση θα έχουν τον διευθυντή για να συνεργαστεί με τον νέο υπουργό. Κάτι που δεν θα συμβεί αν αντί για διευθυντής υπάρχει υφυπουργός.

Πριν λοιπόν δημιουργηθούν υφυπουργεία για δρόμους με τέσσερις λωρίδες και ψάρεμα με το καλάμι για να ικανοποιηθούν οι φιλοδοξίες των βουλευτών ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να πάρει τη δύσκολη απόφαση που θα γράψει ιστορία. Να ακολουθήσει το αμερικανικό μοντέλο που οι βουλευτές εκλέγονται γιατί οι ψηφοφόροι από αυτούς θέλουν να εκπροσωπηθούν και οι υπουργοί επιλέγονται γιατί ο πρωθυπουργός ξέρει ότι με τους… Πιερρακάκηδες θα βγει η δουλειά. Δύσκολη απόφαση αλλά στον χαρακτήρα του Μητσοτάκη και στις απαιτήσεις μιας Ελλάδας που έμαθε ότι για να βγάζεις ένα πιστοποιητικό δεν χρειάζονται ουρές αλλά ούτε καν ραντεβού.

Ο απαραίτητος καλός «κακός»

Ο τίτλος «υπουργός» είναι όπως το «πρόεδρος» και το «στρατηγός». Αιώνιος από τη στιγμή που ένας πολιτικός τον αποκτά, τον διατηρεί ακόμα και εάν ήταν υπουργός «επί Κουκούδη».

Επίσης οι υπουργοί έχουν συνεισφέρει στην τέχνη. To «Yes Minister» που έγινε επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία και όχι μόνο ήταν η αγαπημένη σειρά της Μάργκαρετ Θάτσερ. Ανήκει στην εποχή που η πολιτική ήταν ανθρώπινη και η καριέρα του πολιτικού δεν εξαρτάτο από κάθε φράση και κάθε ενδυματολογική επιλογή που θα γίνει αντικείμενο κριτικής στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Επίσης έχει αυτό που ο Αλφρεντ Χίτσκοκ θεωρούσε απαραίτητο. Εναν καλό «κακό».

Για την ακρίβεια πανούργο. Τον τύπο του Αγγλου ανώτατου δημοσίου υπαλλήλου που πήγε σε ένα από τα καλά δημόσια σχολεία, έχει πήρε πτυχίο στα Classics στην Οξφόρδη ή το Κέμπριτζ και είναι μέλος στο Reform ή στο White’s. Τον τύπο του ανώτατου υπαλλήλου του κράτους που ξέρει ότι οι υπουργοί είναι επιλογές που οφείλονται στη διάθεση των ψηφοφόρων αλλά είναι προσωρινοί και οι γραμματείς υπάρχουν για να τους καθοδηγούν και να τους ανέχονται. Και ο Νάιγκελ Χόθορν που παίζει τον γενικό γραμματέα του υπουργείου δείχνει γιατί οι Αγγλοι ηθοποιοί δεν μπορούν αν συγκριθούν με τους συναδέλφους τους των άλλων χωρών.

Εμβόλια και πολιτική

«Θέλω να εξοργίσω τους ανεμβολίαστους και η στρατηγική μας θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος. Δεν θα τους βάλω φυλακή, δεν θα τους εμβολιάσω με το ζόρι αλλά από τις 15 Ιανουαρίου δεν θα μπορούν να πηγαίνουν σε ένα καφενείο, δεν θα μπορούν να τρώνε σε ρεστοράν, δεν θα μπορούν να πάνε στο θέατρο και τον κινηματογράφο». Το δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν στην εφημερίδα Le Parisien.

Την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της Αυστραλίας Σκοτ Μόρισον σε μία επίδειξη πυγμής κρατούσε σε απομόνωση τον αντιεμβολιαστή πρωταθλητή του τένις Νόβακ Τζόκοβιτς παρά το ότι πριν ταξιδέψει για το πρώτο τουρνουά γκραν σλαμ της σεζόν προσκόμισε χαρτί από γιατρό και είχε πάρει διαβεβαιώσεις ότι θα εξεταστεί από επιτροπή που θα κρίνει αν υπάρχει λόγος να εξαιρεθεί από τον εμβολιασμό.

Οι αρχηγοί κομμάτων δεν τα βάζουν έτσι εύκολα με επίδοξους ψηφοφόρους. Και η στάση του Μακρόν πριν από τις προεδρικές γαλλικές εκλογές και του Μόρισον απέναντι σε έναν θρύλο του τένις δεν είναι συμπτωματικές. Με τη σύγκρουση Αριστεράς – Δεξιάς παρωχημένη η επόμενη ιδεολογική σύγκρουση θα είναι απέναντι στο μέτωπο της λογικής και σε ένα ακόμα αδιαμόρφωτο πολιτικά κομμάτι, καχύποπτο απέναντι στην κουλτούρα και την επιστήμη, δεν είναι οι μόνοι αρχηγοί που σκέφτονται ότι με τη στάση τους απέναντι στον εμβολιασμό κατοχυρώνουν πολιτικές θέσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr