Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Οσες ικανότητες κι αν διαθέτει κάποιος, είναι άβολο να συγκεντρώνει τόση ισχύ στα χέρια του σε μια δυτική, κοινοβουλευτική δημοκρατία, που αποτελεί ιστορική κοιτίδα του καισαρισμού.

Ετσι που το έφεραν οι συνθήκες, τη μοναδική αντιπολίτευση στην Ιταλία κατέληξαν να ασκούν οι κοινωνικές οργανώσεις και τα συνδικάτα, αφού τα κόμματα της κεντροαριστεράς (PD, Πέντε Αστέρια) έπαψαν από καιρό να εκπληρώνουν τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο για λογαριασμό των στρωμάτων που εκπροσωπούν.

Τη δυσλειτουργία αυτή της Ιταλικής Δημοκρατίας, δηλαδή το «ολοένα διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και στους πολίτες» και ανάμεσα στους ψηφοφόρους και στα κόμματα «που δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στη χώρα», επεσήμανε χθες στο κέντρο της Ρώμης ο ηγέτης της μεγαλύτερης ιταλικής εργατικής συνομοσπονδίας (Cgil), Μαουρίτσιο Λαντίνι. «Εμείς (σ.σ. τα συνδικάτα) είμαστε πλέον η φωνή για τα κοινωνικά δεινά της χώρας.

Και καλό θα ήταν οι βουλευτές να μας ακούσουν», είπε στη μεγαλύτερη από τις πέντε συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν σε μεγάλες ιταλικές πόλεις (Ρώμη, Μιλάνο, Μπάρι, Κάλιαρι, Παλέρμο), στο πλαίσιο της 8ωρης πανεθνικής απεργίας κατά του νέου προϋπολογισμού.

Σπάζοντας το κλίμα «εθνικής συναίνεσης», τα δύο από τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα της Ιταλίας (Cgil, Uil) στήριξαν τις κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων διάφορων κλάδων (πλην των υγειονομικών και των δασκάλων), που ζήτησαν από τον Ντράγκι περισσότερη δικαιοσύνη για φορολογία, εργασιακά, συντάξεις, υγεία και παιδεία. Στις πορείες πήραν μέρος ακόμη και αστυνομικοί, ενώ η συμμετοχή των μηχανικών ξεπέρασε το 80%.

Οι Ιταλοί ελπίζουν πως η κοινωνική πίεση στον Ντράγκι για δικαιότερη κατανομή του ποσού των 200 δισ. ευρώ που αναλογεί στη χώρα από το πακέτο ανασυγκρότησης θα αποφέρει καρπούς. Αλλιώς, υπάρχει η αντιπολίτευση των συνδικάτων.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr