Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Πώς διάβολο εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα το χρήμα που μοίρασαν οι κυβερνήσεις Τραμπ-Μπάιντεν για να στηρίξουν πολίτες και επιχειρήσεις στη διάρκεια των λοκντάουν, αλλά και στο πλαίσιο των πολυδιαφημισμένων σχεδίων ανάκαμψης; Θυμίζουμε εδώ ότι έπεσαν -και πέφτουν- τρισεκατομμύρια δολάρια, για τα οποία ήδη συνωστίζονται δήμοι, επιχειρήσεις και εργολάβοι.

Οπως επισημαίνουν οι «New York Times», τον πρώτο καιρό οι ενέσεις κρατικού χρήματος βοήθησαν εκατομμύρια αμερικανικά νοικοκυριά -ιδίως τα φτωχότερα, που μαστίζονταν από την κρίση αποβιομηχάνισης- να πληρώσουν τα χρέη τους και να επιβιώσουν σε συνθήκες αναγκαστικής ανεργίας. Ομως αυτό το «καταθετικό μαξιλάρι» ήδη ξεφούσκωσε, με συνέπεια να μειώνεται η κατανάλωση και να διαφαίνονται αρνητικές προοπτικές για το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ.

Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα συμπεράσματα της JP Morgan Analytics ύστερα από έρευνα στην πορεία των καταθέσεων εκατομμυρίων νοικοκυριών, πλούσιων, μεσαίων και φτωχότερων.

Αρχικά τα τσεκ των 1.200 δολαρίων, που έστειλε ο Τραμπ στην πλειονότητα των Αμερικανών, προκάλεσαν ευφορία σε όλους.

Στην πορεία όμως αποδείχθηκε ότι η διανομή έγινε στρεβλά, καθώς εκείνοι με τα υψηλότερα εισοδήματα (άνω των 69.000 δολαρίων το χρόνο) απέκτησαν μεγαλύτερο «καταθετικό μαξιλάρι» σε σχέση με τα χαμηλότερα, και δη κάτω των 30.000 δολαρίων.

Ηδη από τον Απρίλιο η Fed παραδέχθηκε ότι τα τεράστια ποσά που δόθηκαν δεν θα επαρκέσουν σε πολλούς, ενώ η Moody’s Analytics εκτιμά ότι το υπάρχον «καταθετικό πλεόνασμα», περίπου 2,5 τρισ. δολαρίων, θα μειώνεται με ρυθμό 50 δισ. το μήνα ως το τέλος του 2022, εις βάρος κυρίως των φτωχότερων. Κι αν χρειαστεί νέο «μπαζούκα» από μια αναζωπύρωση της πανδημίας; Αυτό κανείς δεν (θέλει να) το σκέφτεται.