Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία 24ωρα οτιδήποτε σχετίζεται με την κούρσα διαδοχής ενός κόμματος με μονοψήφια ποσοστά αποκτά τεράστιες διαστάσεις, αντιστρόφως ανάλογες της εκλογικής του απήχησης. Και αυτό δεν είναι διόλου οξύμωρο, αντιθέτως είναι πολύ λογικό.

Η πρώτη μεγάλη ανατροπή ήρθε όταν η Φώφη Γεννηματά για λόγους υγείας –της ευχόμαστε ολόθερμα και γρήγορα περαστικά- αποσύρθηκε από την εκλογική διαδικασία, αλλάζοντας άρδην τα δεδομένα στο εσωτερικό του κόμματος.

Η δεύτερη μεγάλη ανατροπή ήταν η εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού αρχικά ως εγγυητή της ενότητας και σχεδόν αμέσως ως διεκδικητή της αρχηγίας. Παράλληλα, η ύπαρξη και μόνο τόσων υποψηφίων προέδρων και τόσο διαφορετικών μεταξύ τους εμπλουτίζει τόσο πολύ τη διαδικασία ώστε ακόμα και η απόσυρση κάποιων εξ αυτών να αυξάνει αντί να μειώνει το ενδιαφέρον. Και, φυσικά, το πραγματικά μεγάλο διακύβευμα είναι ο πολιτικός χώρος που εκφράζουν όλα αυτά τα πρόσωπα μαζί και η στρατηγική του καθενός ξεχωριστά την επόμενη ημέρα.

Το σημερινό ποσοστό του ΚΙΝΑΛ μπορεί να μην είναι μεγάλο, όμως παραμένει καθοριστικό για τις πολιτικές ισορροπίες κυρίως στην κεντροαριστερά. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε προσπαθήσει όλο αυτό το διάστημα να κερδίσει τον χώρο του πρώην ΠΑΣΟΚ όχι μόνο με τις μεταγραφές στελεχών και την προσέλκυση απογοητευμένων ψηφοφόρων, αλλά και με την άκομψη αντιγραφή μηνυμάτων και συμβόλων του παρελθόντος.

«Για να σηκώσουμε τον ήλιο και πάλι πάνω από την Ελλάδα», έλεγε μόλις πριν λίγες ημέρες από τη ΔΕΘ και τώρα βλέπει να έρχεται έκλειψη ηλίου.

Κανένας δεν μπορεί να προδικάσει το αποτέλεσμα των εκλογών στο ΚΙΝΑΛ, αλλά στην περίπτωση που ο πρώην πρωθυπουργός τα καταφέρει, τότε θα προσπαθήσει για το αυτονόητο: να προσελκύσει ξανά τους ψηφοφόρους του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ. Εχει το όνομα, να δούμε αν έχει και τη χάρη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr