Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΤΙ άλλο ήθελε; Να περιλαμβάνει ειδικό όρο να κάθονται να χάνουν οι γαλλικές ομάδες ποδοσφαίρου όταν παίζουν με ελληνικές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις; Ας σοβαρευτούν, επιτέλους, στην Κουμουνδούρου.

ΥΠΕΚΦΕΥΓΕΙ και πάλι ο κ. Τσίπρας. Αλλά τι να περιμένει κανείς; Εδώ, όταν βρέθηκε στην αντιπολίτευση, ψήφισε «όχι» στην κύρωση για την επέκταση της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας, που είχε υπογράψει ο ίδιος ως πρωθυπουργός! Θα υπερψήφιζε τώρα;

ΠΑΝΤΟΤΕ βρίσκει μια αστεία δικαιολογία να μη συναινέσει και στα πιο αυτονόητα. Μειώσεις φόρων, στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων εν μέσω πανδημίας νομοθετεί η κυβέρνηση και εκείνος πάλι αρνείται να πει ένα «ναι». Ισχυρίζεται, πάντοτε, ότι θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο θετικά τα μέτρα.

ΠΩΣ έχουν αλλάξει οι καιροί. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ψηφίζονταν επώδυνα μνημονιακά μέτρα. Τώρα ψηφίζονται ελαφρύνσεις και μέτρα στήριξης των πολιτών.

ΑΥΤΟ, όμως, που δεν έχει αλλάξει καθόλου είναι η στάση του κ. Τσίπρα όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. «Οχι σε όλα» έλεγε την περίοδο 2012-2015, «όχι σε όλα» λέει και τα τελευταία δύο χρόνια.

ΕΙΝΑΙ δυνατόν να μην υπερψηφίσει την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία; Είναι δύσκολο να τη βρίσκει κάποιος κακή ή έστω ότι έχει αρνητικά σημεία. Αλλά ακόμα κι αν διαφωνεί σε κάποια σημεία, θα μπορούσε να πει, πως επειδή είναι κατά 80% ή 90% θετική την υπερψηφίζει. Και να καλέσει την κυβέρνηση να την κάνει… τέλεια. Ειδικά, τώρα, που πρόκειται για την κύρωση μιας συμφωνίας που αφορά στο μείζον εθνικό ζήτημα των Ελληνοτουρκικών.

ΓΙ’ αυτό και οι πολίτες έχουν γυρίσει την πλάτη οριστικά στον κ. Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κάνει αντιπολίτευση, απλά, για την αντιπολίτευση. Είναι στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριφέρεται ως κόμμα διαμαρτυρίας ακόμα κι όταν βρίσκεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και για έναν ακόμα λόγο. Οι πολίτες θυμούνται τις κωλοτούμπες, τα επώδυνα μέτρα και τις «τέλειες» συμφωνίες που υπέγραφε και ψήφιζε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν πρωθυπουργός.