Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Γιατί, κακά τα ψέματα, ο καθηγητής δεν είναι μόνο να κάνει μάθημα στα παιδιά. Βασικό του μέλημα να δώσει τα εναύσματα για να διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους. Να τα εμπνεύσει να αναζητήσουν, από ποικίλες πηγές, τη γνώση, καθιστώντας ελκυστική την έρευνα. Εντέλει, να τους ανοίξει ορίζοντες, καλλιεργώντας τους την αγία περιέργεια.

Γιατί, λοιπόν, να θέλει ο μαθητής να βαθμολογηθεί για τις επιδόσεις του, όταν ο καθηγητής του αρνείται να αξιολογηθεί για τη διδακτική του επάρκεια, τη μέθοδο με την οποία καθιστά το παιδί συμμέτοχο στην τάξη, αναπτύσσοντας ελεύθερα την άποψή του; Ο καθηγητής που ελέγχει ή προτρέπει τα παιδιά να επιδιώξουν το βέλτιστο καθίσταται αξιόπιστος στα μάτια τους, αφού απορρίπτει μια παρόμοια διαδικασία που τον αφορά;

Υποθέτω ότι η σκέψη των εκπαιδευτικών που κατέβηκαν σε διαμαρτυρία την Παρασκευή ήταν απλή: Αφού η Πολιτεία υποχώρησε και δεν εφαρμόζει το νόμο που ψήφισε για την τήρηση μέτρων στα πανεπιστήμια, γιατί να μην υποχωρήσει και στην εφαρμογή του νόμου που αφορά στη δική μας αξιολόγηση.

Το κράτος που θεσμοθέτησε την αστυνόμευση στους πανεπιστημιακούς χώρους -όπως συμβαίνει σε όλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου από εταιρίες security- «απέσυρε», ελπίζω προσώρας, το νόμο αφήνοντας τα πανεπιστήμια ακόμη στο έλεος των αναρχοαυτόνομων. Και όπως δήλωσε ο Νίκος Φίλης -προς μεγάλη μου έκπληξη ομολογουμένως, επειδή τον θεωρώ ευγενή άνθρωπο-, «δεν θα μπουν μπάτσοι στα πανεπιστήμια». Και προσώρας -το τονίζω- δεν μπήκαν. (Αλήθεια, όταν ο κ. Φίλης απευθύνεται στους άνδρες τους επιφορτισμένους με την ασφάλειά του, φωνάζει μπάτσε, έλα εδώ;)

Και τώρα τι θα σκέπτονται οι λογικοί πολίτες που είδαν, Παρασκευή βράδυ, τους καθηγητές, στο Σύνταγμα, να συμπλέκονται με την Αστυνομία; Οτι αρνούνται την αξιολόγηση επειδή δεν θέλουν να κριθεί η δουλειά τους. Και αν την κάνουν καλά, γιατί έχουν πρόβλημα με την αξιολόγηση; Ετσι, γινόταν παλιά στα Γυμνάσια από τους επιθεωρητές. Πόσω μάλλον τώρα, που ούτε τη δουλειά τους πρόκειται να χάσουν ούτε και το μισθό τους, τον οποίο πληρώνει ο φορολογούμενος για να έχει το παιδί του εκπαίδευση ενός επιπέδου και όχι ό,τι να ’ναι.

Το «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις» αναφέρεται στους εκπαιδευτικούς που επιδιώκουν να ακυρωθεί εν τοις πράγμασι ο νόμος του κράτους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι περισσότερο από τους αρνητές της αξιολόγησης φταίει το κράτος, το, ανασφαλές, που κάποτε υποχωρεί στους κομματικούς συνδικαλιστικούς εκβιασμούς.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr