Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά πράγματα για τα οποία μπορεί κανείς να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση. Εχουν γίνει αρκετά λάθη.

ΣΤΗ διαχείριση της πανδημίας, κυρίως επικοινωνιακά. Κατά τη διάρκεια του lockdown της περιόδου Φεβρουαρίου – Απριλίου, όταν υπήρξε μια άκρως κουραστική πολυγλωσσία για το πότε θα γίνει το άνοιγμα από αρκετά κυβερνητικά στελέχη.

ΑΣΤΟΧΙΕΣ, κυρίως, επιχειρησιακές έγιναν στις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου. Γκάφα, ξεκάθαρα πολιτική, έγινε με τον ανασχηματισμό… Αποστολάκη. Πάλι καλά που ο ναύαρχος δεν έγινε υπουργός, καθώς το πρόβλημα ήταν ότι επιλέχθηκε και όχι ότι αρνήθηκε.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ έχουν υπάρξει και άλλες αστοχίες, εννοείται πως θα υπάρξουν και άλλες στο μέλλον.

ΥΠΑΡΧΕΙ, όμως, κάτι αδιαμφισβήτητο: Εχουν περάσει σχεδόν 27 μήνες από τις κάλπες και έχουμε ακόμα περίπου 20 μήνες μέχρι τις επόμενες -αν γίνουν στο τέλος της τετραετίας- και η Ν.Δ. σε όλες μα όλες τις δημοσκοπήσεις έχει διψήφια διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί στη χώρα, τουλάχιστον, τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ποτέ άλλοτε ένα κόμμα που κυβερνάει, ύστερα από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχε μεγαλύτερη δημοσκοπική διαφορά από το προηγούμενο εκλογικό αποτέλεσμα.

ΑΥΤΟ αποδεικνύει κάτι σημαντικό: Την απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό. Και κάτι ακόμα: Την απόλυτη αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα να κερδίσει από την όποια φυσιολογική φθορά υφίσταται μια κυβέρνηση μετά από δύο χρόνια στην εξουσία.

ΟΠΩΣ είναι απόλυτα λογικό, όλο αυτό το σκηνικό κυριαρχίας που έχει διαμορφωθεί «ενοχλεί». Ενοχλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ενοχλεί και στελέχη της παράταξης, που εδώ και πολλά χρόνια έχουν εκφράσει τη διαφωνία τους με τη συγκεκριμένη ρότα που ακολουθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «σαρώσει» την πλειοψηφία των μετριοπαθών πολιτών που ανήκουν σε αυτό που αποκαλείται «Κέντρο». Αυτό δεν έγινε ούτε τυχαία ούτε χωρίς κόπο. Ο ενωτικός λόγος, σε αντίθεση με τη διχαστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η προώθηση μεταρρυθμίσεων που παλαιότερες κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να υλοποιήσουν, έχουν παίξει τον σημαντικότερο ρόλο. Απευθύνεται στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία του ορθολογισμού και της προόδου. Αυτό θα πρέπει να συνεχίσει να κάνει. Σε αυτή τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία προφανώς συμμετέχουν πολίτες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί, κεντροδεξιοί, κεντρώοι, ίσως και κάποιοι κεντροαριστεροί.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Ν.Δ., δικαιούται να εκφράζει τις όποιες διαφωνίες του. Η αλήθεια, όμως, είναι πως η Ν.Δ. ούτε έχει γίνει «Ποτάμι» ούτε έχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Από την άλλη, οι εποχές έχουν αλλάξει, έτσι δεν θα είχε νόημα να γίνει η Ν.Δ. και κάτι σαν την… «Πολιτική Ανοιξη».

ΔΙΑΘΕΤΕΙ ξεκάθαρη ταυτότητα και συγκεκριμένες θέσεις για όλα τα ζητήματα, μικρά και μεγάλα, που αφορούν στο σήμερα και στο αύριο της Ελλάδας και της Ευρώπης.

ΑΥΤΗ τη χρονική στιγμή συμπληρώνει τουλάχιστον πέντε χρόνια πολιτικής κυριαρχίας σε επίπεδο γκάλοπ, αλλά και εκλογών, σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν έχει επαναληφθεί για την κεντροδεξιά παράταξη εδώ και σαράντα χρόνια. Αρα, και μια τέτοια συζήτηση περί επανακαθορισμού της ρότας που έχει χαράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαντάζει εντελώς ανεπίκαιρη και λανθασμένη.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr