Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Σας έστειλα μία δήλωσή μου, θα σε παρακαλούσα να τη δημοσιεύσετε στο αυριανό φύλλο», έλεγε με τη συστολή της μεγαλοσύνης του.

«Μα τι λέτε, κύριε Θεοδωράκη, τιμή μου και μόνο που σας ακούω», η αμήχανη απάντηση ενός δημοσιογράφου απέναντι σε έναν παγκόσμιο θρύλο της μουσικής και ένα σύμβολο της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας του τόπου.

Τότε, ο Μίκης έπαιρνε το λόγο και άρχιζε τις παρατηρήσεις και τις συμβουλές. «Να προσέχετε αυτό το θέμα, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι για την Ελλάδα», έλεγε εξηγώντας το περιεχόμενο των ανακοινώσεών του πότε για την οικονομία και πότε για την εξωτερική μας πολιτική.

Μαχητής και μάχιμος μέχρι τέλους, ποτισμένος έως το μεδούλι με τις έννοιες της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας, του αγνού πατριωτισμού.

Μετά το τέλος των τηλεφωνικών μας επικοινωνιών έμενα πάντα με την αίσθηση ότι είχαμε συνομιλήσει με την Ιστορία. Γιατί κάθε λέξη του Μίκη, ανεξάρτητα από το εάν συμφωνούσε κάποιος ή όχι με τα λόγια του, ήταν και ένα λάξευμα στην Ιστορία του ελληνικού έθνους.

Ο ίδιος στην ιστορική του ομιλία στην πλατεία Συντάγματος κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών έδωσε το στίγμα με το οποίο πορεύθηκε στη ζωή του. Υπενθυμίζουμε τα λόγια του:

«Σε όλη μου τη ζωή αγωνίστηκα για την ενότητα του ελληνικού λαού. Πιστεύω απόλυτα ότι κι αυτό το μεγάλο πρόβλημα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ενωμένοι σαν μια γροθιά. Και πιστεύω απόλυτα ότι είμαστε ενωμένοι. Γιατί ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας, είμαστε όλοι πατριώτες.

Οταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαια της πατρίδας του και του λαού του, αυτό δεν είναι εθνικισμός, είναι πατριωτισμός! Και η Ελλάδα σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από πατριώτες».

Στις συνομιλίες μας, πριν ο Μίκης, που πέρασε πια στην αιωνιότητα, μας διεμήνυε με πραγματική αγωνία:

«Να προσέχετε την Ελλάδα». Αυτό είναι το χρέος όλων μας απέναντι σε έναν μεγάλο πατριώτη.

O ΔΙΧΑΣΤΙΚΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΤΟΥ 2015

Για απόπειρα διεμβολισμού της δημοκρατικής παράταξης μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή με αφορμή την υπόθεση Αποστολάκη και για κυβέρνηση ακραίας Δεξιάς. Προφανώς ο ίδιος ξέρει καλά το χώρο, επί 4,5 χρόνια δεν είχε κανένα πρόβλημα να συγκυβερνά με τους ΑΝ.ΕΛ., ούτε πάλι είχε ενδοιασμούς όταν για να πετύχει την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών υφάρπαζε βουλευτές από τους Ανεξάρτητους Ελληνες ή το Ποτάμι, αυτές κι αν ήταν αποστασίες.

Ο πρωθυπουργός επεδίωξε τη συναίνεση για την πολιτική προστασία, δεν είχε ανάγκη τη «ψήφο» του Αποστολάκη, που δεν είναι καν βουλευτής, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που έκλεινε συμφωνίες με βουλευτές άλλων κομμάτων για να υπερψηφίσουν τις Πρέσπες και να προσχωρήσουν στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας επέστρεψε στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία της περιόδου 2012-2015.

Ομως πλέον έχουν γνώση οι φύλακες και κυρίως οι πολίτες που ξέρουν ότι ο ακραίος λόγος του Τσίπρα καταλήγει σε διχασμούς και βαρύτατους λογαριασμούς. Ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης δικαίως αποκάλεσε τον κ. Τσίπρα δάσκαλο του διχασμού, που συνεχίζει στη γραμμή του «τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr