Γράφει η Αλίκη Κοτζιά
Εκμεταλλευόμενοι τις δυσκολίες της παρούσας συγκυρίας και τους όποιους δισταγμούς μιας μερίδας πολιτών που δεν γνωρίζoυν τι τους ξημερώνει, τόσο η Τζόρτζια Μελόνι, που ηγείται των «Αδελφών της Ιταλίας», όσο και ο Ματέο Σαλβίνι της «Λέγκα» προσπαθούν να εμφανίσουν το πρόσωπο του ηγέτη με πυγμή, σε αντιδιαστολή με τον ήρεμο Μάριο Ντράγκι, που θεωρείται «του ευρω-συστήματος». Μελόνι και Σαλβίνι αναμένεται να αγωνιστούν σκληρά για την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων, ωστόσο προς το παρόν ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκμεταλλευτούν τη σύγχυση και την άγνοια των «επαναστατών χωρίς αιτία» του αντιεμβολιαστικού κινήματος στη χώρα.
Εν όψει του «πράσινου υγειονομικού πάσου» που θα ισχύσει στην Ιταλία από αύριο, η Μελόνι και τα «Αδέλφια» της -και από κοντά ο Σαλβίνι- προσπαθούν να ξεσηκώσουν τον κόσμο, προβάλλοντας τη δήθεν ελευθερία της έκφρασης, την αυτοδιάθεση, τα ατομικά δικαιώματα κ.λπ. Ολα αυτά δηλαδή που τα δύο ακροδεξιά (επί της ουσίας) κόμματα δεν ενστερνίζονται στο ελάχιστο.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Το κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι αποτελεί τη μετεξέλιξη του νεοφασιστικού «Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος» (MSI), από την εποχή του Αλμιράντε και στη σύγχρονη μορφή του από την Αλεσάντρα Μουσολίνι. Η Μελόνι αποδεικνύεται πιο πρακτική και πιο ικανή από την εγγονή τού Μπενίτο. Το κόμμα της ξεκίνησε με χαμηλά ποσοστά και σήμερα βρίσκεται στο 20,9%, βάζοντας πλώρη για τον πρωθυπουργικό θώκο, στον οποίο κάθεται η πολυκομματική κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Μάριο Ντράγκι. Σε απόσταση αναπνοής ακολουθεί η «Λέγκα» του Σαλβίνι, ο οποίος διατηρεί μεν τις δυνάμεις του, αλλά χάνει έδαφος λόγω των ανακολουθιών, των σκανδάλων και της αλαζονείας του.
Η Μελόνι μοιάζει σε πολλά με τη Μαρίν Λεπέν. Προσπαθεί να απεκδυθεί τις νεοφασιστικές ταμπέλες και αυτοπροβάλλεται ως υπέρμαχος του «συντηρητικού πατριωτισμού». Η ίδια, μάλιστα, τονίζει ότι δεν έχει καμία σχέση με το φασισμό. Κι ας μοίραζε, προσφάτως, ο δήμαρχος του Ασκολι Πιτσένο, που ανήκει στα «Αδέλφια», φασιστικά κόμικ σε παιδιά του Δημοτικού.
Οι Ιταλοί μάλλον διψούν για κάτι «άλλο», που θα τους βγάλει από τη μίζερη καθημερινότητα του κορονοϊού, των οικονομικών προβλημάτων και του φόβου. Τα πιο παλαιά κόμματα βυθίζονται. Η Κεντροαριστερά δεν πείθει, αλλά ακόμη και το σχετικά νεόκοπο «Κίνημα των Πέντε Αστέρων», που ηγήθηκε μιας αντισυστημικής «εξέγερσης», κινδυνεύει να περάσει στη λήθη.
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr