Στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Πυρσός» (Operation Torch) περίπου 84.000 Αμερικανοί και 23.000 Βρετανοί στρατιώτες αποβιβάστηκαν μεταξύ 8-10 Νοεμβρίου 1942 στις γαλλοκρατούμενες ακτές της Βόρειας Αφρικής, που ελέγχονταν από τη γερμανόφιλη κυβέρνηση του Βισί. Σκοπός τους ήταν να ανοίξουν ένα Δυτικό Μέτωπο στη Βόρεια Αφρική, για να δώσουν ανάσα στους Σοβιετικούς στο ανατολικό Μέτωπο, αλλά και στους δυτικούς που πολεμούσαν τον Ρόμελ σε Αίγυπτο-Λιβύη.

Το αποβατικό κύμα σε έξι σημεία της ακτής του Μαρόκου και σε τρία της Αλγερίας αιφνιδίασε τις δυνάμεις του Βισί, πετυχαίνοντας απόλυτη νίκη μέσα σε κάτι παραπάνω από μία εβδομάδα, με τη συνδρομή των ντόπιων αντιστασιακών ομάδων. Ομως ο υπερβολικά υψηλός αριθμός απωλειών των Αγγλοαμερικανών (περισσότεροι από 500 νεκροί) τους προβλημάτισε, κάνοντάς τους να είναι πιο προσεκτικοί στις επόμενες κινήσεις τους, στη Σικελία και στη Νορμανδία.

Ούτως ή άλλως, ο «Πυρσός» είχε αλυσιδωτές συνέπειες: Στις 11 Νοεμβρίου 1942 οι Συμμαχικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής θριάμβευσαν στο Ελ Αλαμέιν τερματίζοντας τη γερμανική κυριαρχία στην έρημο. Παράλληλα, στη μητροπολιτική Γαλλία οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις προωθήθηκαν προς Νότο καταλαμβάνοντας όλη τη χώρα ως τις μεσογειακές της ακτές και καταλύοντας τυπικά την κυβέρνηση ανδρεικέλων του Βισί. Παρά την εκπλήρωση του αντικειμενικού της σκοπού, η «Επιχείρηση Πυρσός» κατέδειξε τις χτυπητές αδυναμίες και την ελλιπή προετοιμασία των αμερικανικών αμφίβιων δυνάμεων, δείχνοντάς τους τι πρέπει να αποφύγουν σε μελλοντικές αποβατικές ενέργειες.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου