Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Εναν χρόνο και έναν μήνα μετά, τα τραπεζάκια παραμένουν έξω, αλλά το ίδιο και ο κορονοϊός, ο οποίος επανακάμπτει με στολή παραλλαγής Δέλτα. Τα νέα δεδομένα απαιτούν νέα μέτρα και πλέον ο πελάτης -που δεν είναι εμβολιασμένος- δεν έχει πάντα δίκιο. «Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή, το κράτος δίνει ένα εμβόλιο δωρεάν και κάνεις τα κουμάντα σου στη ζωή. Αν δεν θες εμβόλιο, κάνε rapid test», είναι το ξεκάθαρο -πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται- μήνυμα που στέλνει.

 ΥΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ συνθήκες, βέβαια, η εβδομάδα που πέρασε θα ήταν μια χαλαρή, ευχάριστη εβδομάδα για τον Αδωνι Γεωργιάδη. Θα έπρεπε να έχει όλο τον χρόνο να πανηγυρίσει για την έναρξη της μεγαλύτερης επένδυσης των τελευταίων δεκαετιών για τη χώρα, το Ελληνικό. Οι εργασίες θα ξεκινήσουν εντός του Ιουλίου, το κράτος παίρνει τα πρώτα ζεστά χρήματα (καμιά 300αριά εκατομμύρια), οι επενδυτές είναι ενθουσιασμένοι από την ανταπόκριση της αγοράς και ένας κύκλος υπερανάπτυξης ανοίγει στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό πιστώνεται ξεκάθαρα στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και στο υπουργείο Ανάπτυξης ξεχωριστά. Ομως, η πανδημία έχει άλλα σχέδια και τώρα πρέπει να ξαναβγούν, εκτός από τις μεζούρες, και οι ψηφιακοί πορτιέρηδες, που θα σκανάρουν στην είσοδο το QR Code των πελατών.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ από τις περιοχές αμιγούς ή μικτής χρήσης κατοικίας περάσαμε τώρα στα καταστήματα αμιγούς ή μικτής συνάθροισης με όρους οι οποίοι είναι ομολογουμένως περίπλοκοι. Θα μπορούσε να ήταν απλούστεροι; Ενας απλός κανόνας, για παράδειγμα, που θα έδινε ελευθέρας για εμβολιασμένους σε κλειστούς χώρους και όλοι οι υπόλοιποι έξω. Θα μπορούσε, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ο διαχωρισμός θα ήταν εντονότερος, αυστηρότερος και εν τέλει πιο άδικος. Διότι τώρα, υπάρχει τουλάχιστον η δυνατότητα για μια παρέα «μικτής» σύνθεσης να απολαύσει το φαγητό της εντός του καταστήματος, αρκεί να κάνουν rapid test (επί πληρωμή, ασφαλώς) οι ανεμβολίαστοι. Αρα, μέσα στην πολυπλοκότητά του το νέο σύστημα προσφέρει περισσότερες επιλογές και ελευθερίες απ’ ό,τι ένα οριζόντιο μέτρο. Αλλά κάποιοι διαμαρτύρονται.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε η πανδημία στον πλανήτη, εκτός από τις βιολογικές αντοχές της ανθρωπότητας δοκιμάζει και τα όρια των σύγχρονων δημοκρατιών. Η αξία της ατομικής ελευθερίας και ευθύνης απέναντι στην προστασία του κοινού καλού, τα περιοριστικά μέτρα και η απαγόρευση κυκλοφορίας, η υποχρεωτικότητα ή μη του εμβολιασμού και τώρα οι διευκολύνσεις (προνόμια) για τους εμβολιασμένους και τα εμπόδια για τους αρνητές αποτελούν μια παγκόσμια, δύσκολη συζήτηση. Στην παρούσα φάση, όμως, με την απειλή της μετάλλαξης Δέλτα προ των πυλών και τον χρόνο να στερεύει επικίνδυνα, ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό κράτος οφείλει να προστατέψει άμεσα τη δημόσια Υγεία με κάθε νόμιμο, θεμιτό και ηθικό μέσο που υπάρχει. Στο κάτω κάτω το δίλημμα «να μπει κανείς ή να μην μπει» είναι πολύ καλύτερο από το «να ζει κανείς ή να μη ζει» στην εποχή της Covid-19.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου