Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι Ιταλοί και οι Γάλλοι συνάδελφοί τους, αποδίδοντας το φαινόμενο στην «κουλτούρα των επιδομάτων» του λοκντάουν και στην ανασφάλεια που εξακολουθεί να επικρατεί στον τριτογενή τομέα, λόγω των μεταλλάξεων της SARS-Cov-2. Κανείς, ωστόσο, από τους μεμψιμοιρούντες εργοδότες σε Ευρώπη και Αμερική (γιατί υπάρχουν πολλοί κι εκεί… ) δεν σκέφτηκε το απλό πράγμα, που ψιθύρισε ο Τζο Μπάιντεν: «Θέλετε να σας πω το μυστικό για να βρείτε εργαζομένους; Πληρώστε τους περισσότερα», δήλωσε χαμηλώνοντας συνωμοτικά τη φωνή για να μην πέσει το καταπέτασμα του ιερού ναού του επιχειρηματικού κέρδους.

O Mπάιντεν δεν ασχολείται φυσικά με την Ευρώπη, αλλά με τα δικά του προβλήματα. Ακόμη κι αν ήθελε να αγιάσει δεν τον άφησαν οι διάβολοι, υπό τη μορφή ενός δημοσιογράφου, που τον κάλεσε να σχολιάσει τα παράπονα των Αμερικανών επιχειρηματιών ότι δεν βρίσκουν προσωπικό. Δεν απέφυγε, λοιπόν, τον πειρασμό να τους δώσει ένα μικρό μάθημα (κεϊνσιανής) οικονομίας: «Αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι έχουν ένα ισχυρό διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια τους. Οι επιχειρήσεις, λοιπόν, πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικές και σε αυτόν τον τομέα, πληρώνοντας στους ανθρώπους αξιοπρεπή μεροκάματα». Οχι, ο σοφός γερουσιαστής από το Ντελαγουέρ δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα, ούτε τον προσηλύτισε στον μαρξισμό ο Μπέρνι Σάντερς.

Απλώς έχει σώας τας φρένας, δεν κατατρύχεται από ιδεοληψίες και βλέπει τη μεγάλη εικόνα, εν αντιθέσει με κάποιους Ευρωπαίους ομολόγους του που πάσχουν από αυτοκτονικό ιδεασμό – των οικονομιών και των κοινωνιών τους. Τον Μάιο, ο Μπάιντεν κάλεσε τους Αμερικανούς εργοδότες να μην αντιμετωπίζουν την αύξηση των μισθών σαν ενοχλητικό ζωύφιο (bug), αλλά σαν δομικό στοιχείο (feature) της μετα-πανδημικής ανάκαμψης. O έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr