Γράφει η Δρ Θεοδώρα Παπαδοπούλου Χαμουζά*

Η απόρριψη από τους γονείς, ο χλευασμός από τον κοινωνικό περίγυρο , η ψυχική και σωματική κακοποίηση, η ψυχή νόσος και ο εγκλεισμός του στο ψυχιατρείο είναι κάποιες από τις πληγές που κουβαλούσε για χρόνια πάνω του και πάλευε να ζήσει με αυτές.

Η Δήμητρα της Λέσβου ήταν για πολλούς μια στρέβλωση, ένα φρικιό που ήταν όμως αδύναμο να στηρίξει τον εαυτό του. Η ψυχική του ευθραυστότητα τον τοποθέτησε από νωρίς σε θέση εύκολου θύματος στις ορέξεις κάθε διαστροφικού ατόμου που διψά για ηδονή μέσα από τον ανθρώπινο πόνο.

Εξευτελίστηκε από ανθρωπόμορφα τέρατα που τον διέσυραν ανεβάζοντας βίντεο στον αιμοσταγή κόσμο του διαδικτύου και χλευάστηκε όχι για την σεξουαλική του ταυτότητα αλλά για τη ψυχική του ευαλωτότητα. Κανένας ηθικός νόμος και καμία ανθρωπιά δεν κατέστη ικανή για να σταματήσει την προαποφασισμένη πορεία του στη κόλαση.

Ο άτυχος άνδρας δεν χάθηκε σήμερα. Χανόταν κάθε μέρα όσο ήταν ακόμα εν ζωή. Κανένας δεν κατάφερε να δει τη ψυχή του και να καταλάβει τις ανάγκες του. Κανένας δεν τον αποδέχτηκε με τις όποιες αδυναμίες του και κανένας δεν του έδωσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του για να απαλύνει τον πόνο της απίστευτης μοναξιάς του. Κέρδιζε στιγμές σημασίας μόνο μέσα από τον διασυρμό του. Εκείνες τις ώρες που η πόρτα του σπιτιού του χτυπούσε για να εισέλθει ο κάθε ένας που επιθυμούσε να ικανοποιήσει τις διαστροφικές του ορέξεις και να τον γελοιοποιήσει στη συνέχεια ανεβάζοντας κάποιες από αυτές στο διαδίκτυο.

Η Δήμητρα της Λέσβου έφυγε μόνη. Βουβά, σχεδόν αόρατα. Σε ένα υποκριτικό και αδίστακτο κόσμο που καθημερινά υποβιβάζει την ανθρώπινη ύπαρξη, ευάλωτα άτομα σαν τη Δήμητρα δεν έχουν καμία ελπίδα επιβίωσης. Φεύγουν αναζητώντας ένα άλλο κόσμο που θα τους παρέχει ασφάλεια, αποδοχή και εμπερίεξη.

Αναρωτιέμαι που ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σπεύδουν τώρα να εκδηλώσουν έντονα συναισθήματα οίκτου, συμπόνιας και ενδιαφέροντος για άτομα σαν τη Δήμητρα όταν αυτά ζούσαν μόνα τους ουρλιάζοντας από τον πόνο της αβάσταχτης μοναξιάς τους.

Πότε αφιερώνουμε λίγο από το χρόνο μας να αφουγκραστούμε τον πόνο των εγκαταλελειμμένων ανθρώπων στα ψυχιατρεία. Πόσο χρόνο αφιερώνουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας το πολυτιμότερο αγαθό. Την ανθρωπιά και το μεγαλείο της υπεράσπισης του αδύναμου.

Εύχομαι η ψυχή αυτού του ανθρώπου να είναι αναπαυμένη δίπλα στους Αγγέλους και να αδιαφορεί πλήρως για τα δικά μας υποκριτικά αισθήματα.

Αντίο Δήμητρα…

*Η Θεοδώρα Παπαδοπούλου είναι Διδάκτωρ Ψυχολογίας-Νευρογλωσσολόγος

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις

Ειδήσεις σήμερα

• G7: Τι αναμένεται από τη σύνοδο των ισχυρών – Οι θέσεις και τα «αγκάθια»
• Άρση μέτρων: Νέα βήματα προς την κανονικότητα – Τι αλλάζει σε εστίαση και απαγόρευση κυκλοφορίας
• Κορονοϊός: Η αύξηση των εμβολιασμών «αντίδοτο» στις εξάρσεις μεταλλάξεων
• Αντίστροφη μέτρηση για ενισχύσεις έως 400.000 ευρώ για τις τουριστικές επιχειρήσεις
• Πανελλήνιες 2021: Τι θα συμβεί αν ο υποψήφιος νοιώσει αδιαθεσία κατά την διάρκεια των εξετάσεων

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr

Ακολουθήστε το EleftherosTypos.gr σε Instagram, Facebook και Twitter